ArmeniaNow.com - Independent Journalism From Today's Armenia
February 13, 2004




Ոչ լիարժեք քաղաքացիներ. այցելություն Գեորգիենց շենք

  Գեորգին և Գալինան

Ամեն երեկո, երբ ձմեռային ցուրտ ու մռայլ օրը գլորվում է դեպի մայրամուտ, իր փոքրիկ սենյակում նստած Գեորգի Ադամյանը աշխատում է հնարավորին չափ ուշ վառել վառարանը, որպեսզի խնայի վառելափայտը: Սակայն երբ ցուրտը հասնում է նրա 76-ամյա ոսկորներին, խնայելու ձգտումը զիջում է տաքանալու ձգտմանը:

Հանրակացարանային գորշ սենյակում ջերմաստիճանը -1-ից բարձրանում է մինչև +5:

«15 տարի շարունակ օրն ինձ համար սկսվում ու վերջանում է մի մտահոգությամբ. էլ ու՞մ կարելի է դիմել, նամակ գրել, որ օգնեն սեփական չորս պատ ունենալու հարցում, չէ՞ որ «բեժենցիներ» ենք», ասում է նա:

Գեորգի Ադամյանի նման այսօր Էջմիածնի Ներսիսյան վարժարանին պատկանող հանրակացարանի շենքում բնակվում է 21 փախստական ընտանիք (35 հոգի):

Բոլորը եկել են Ադրբեջանից 1988-89 թվականներին: Գեորգին, որ հանրակացարանի փախստականների խորհրդի նախագահն է, ասում է, որ սկզբում ավելի շատ էին:

«Չորս հարկանի շենքի ամեն հարկում 22 ընտանիք էր բնակվում: Ժամանակի հետ, շատերը, չդիմանալով գնացին Ռուսաստան, շատերն էլ մահացան», ասում է նա:

 

Գեորգին ինքը ապրում է միայնակ: Կինը և երկու երեխաները նրան լքել են դեռ Բաքվում, մեկնել են Վրաստան: Նրանք պարբերաբար զանգում և կանչում են նրան, բայց Գեորգին ասում է, որ երբեք չի լքի Հայաստանը, որ սա իր հայրենիքն է:

Բաքվում Գեորգին աշխատում էր գիտահետազոտական ինստիտուտում որպես ինժեներ-ծրագրավորող: Էջմիածին տեղափոխվելուց հետո հինգ տարի աշխատել է քաղաքի պլաստամասսաների գործարանում, որտեղից էլ անցել է թոշակի: Ստանում է 8500 դրամ թոշակ: ՈՒրախանում է անգամ այն մտքից, որ այս տարի թոշակը մոտ 1000 դրամով ավելանալու է:

Գեորգիի բնակարանը միաժամանակ և՛ լոգարան է, և՛ ննջարան: Գրքերի պահարանում դրված է Ռոբերտ Քոչարյանի դիմանկարը:

«Հայաստանում դժվարություններ շատ կան, բայց Հայաստանից լավ տեղ ինձ համար չկա», ասում է նա:

Սենյակի մի ծայրից մյուսն են ձգվում լվացքի պարանները: Գեորգին այդ պարաններից բավականին խնամքով կախել է կոստյումները, տաբատները, մարզական համազգեստը: Այդ բոլոր հագուստները նրան տվել են ընկերները: Իսկ պահարանի բաժակներն ու ափսեները տվել են օտար մարդիկ:

Հարևանները սիրով են ընդունում Գեորգիին, բայց սկսում են ոչ թե զրուցել, այլ գանգատվել:

76-ամյա Գուրգեն ու 64-ամյա Սեդա Խաչատրյանները Էջմիածին են եկել 1988 թվականի դեկտեմբերին Ադրբեջանի Շեքի քաղաքից:

«Ամեն օր հիշում եմ ավտոմատներով զինված խելագար ամբոխին, որ

 

մոտենում էր մեր տանը: Կրակոցների ձայնից ոտքերս թուլացան: Մենք միայն հասցրինք հագնվել ու փախչել: Տանկերով մեզ բերեցին մինչև Թբիլիսի, այնտեղից էլ եկանք այստեղ», պատմում է Սեդան:

Նրանց սենյակը կիսված է վարագույրով, որի կտորը հիշեցնում է 40-ական թվականները: Սենյակի իրերի մեծ մասը նվիրել են բարեկամները:

Գուրգենը ստանում է 4000 դրամ կենսաթոշակ, Սեդան՝ 3500: Փոքրիկ սենյակը տաքացնում են փողոցներից հավաքած ճյուղերով:

Գուրգենը ֆռթացնելով խմում է կնոջ պատրաստած մուգ թեյը ու երանությամբ հիշում Շեքիում թողած իրենց երկհարկանի առանձնատունը. «Չեմ հավատում, որ մի օր սեփական տուն կունենամ»:

Զրույցն ընդհատում է մյուս հարևանը՝ 68-ամյա Գալինան: Հայաստանում նա կորցրել է ամուսնուն, մորը, տղային ու եղբորը: Եթե Գեորգին դեռ կարող է գովել իր «հայրենիքը», Գալինան իր մերձավորների մահվան մեջ մեղադրում է տեղի ահավոր պայմանները:

Արցունքները թափվում են Գալինայի աչքերից, սակայն նա շարունակում է խոսել և ասում է. «Մենք չենք ապրում, մենք շնչում ենք:

Թող մեզ միայն տուն տան, ուրիշ ոչինչ չենք ուզում, ու թող մեզ այլևս «փախստական» չասեն: Չեմ ուզում մարդկանց ասել, որ այս թշվառ հանրակացարանում եմ ապրում»:

Բայց նա շարունակում է ապրել հանրակացարանում, որտեղ պայմաններն իսկապես թշվառ են:

Շենքում ջուր չկա: Դույլերով բերում են հարևան սեփական տներից:

«Որքան կարելի է, մարդիկ տեղադրել են իրենց ջրի հաշվիչները, սակայն էլի թույլ են տալիս օգտվել», ասում է Գեորգին:

Լոգասենյակի ու զուգարանի հատակը պատված է սառույցի հաստ շերտով:

  Սեդան

12 տարիների ընթացքում Գեորգի Ադամյանը շուրջ 30 նամակ է գրել փախստականների հարցերով զբաղվող տարբեր պատասխանատու մարմինների: Առաջին նամակն ուղղված էր հանրապետության նախագահին: Վերջինը գրել է այս տարվա հունվարի 27-ին միգրացիայի և փախստականների վարչությանը, ՄԱԿ-ի փախստականների հարցերով գերագույն հանձնակատարին և Նորվեգիայի փախստականների խորհրդին:

Վերջին պատասխանը Գեորգին ստացել է պետական մի վարչությունից, որտեղ ասվում է, որ իր «դիմումը կուսումնասիրվի»:

Միգուցե այդպես էլ լինի:

 

Անցյալ տարի ՄԱԿ-ի փախստականների հարցերով գերագույն հանձնակատարի օժանդակությամբ Էջմիածնում 28 ընտանիք (56 հոգի) ապահովվել է բնակարանով: Այս տարի նախատեսվում է բնակարանով ապահովել 150 փախստական ընտանիքների (Նորվեգիայի փախստականների խորհուրդը Էջմիածնում ծրագիր դեռ չի իրականացրել, սակայն ներկայումս իրականացնում է ծրագրեր Գյումրիում (52 ընտանիքի համար) և Երևանում (66 ընտանիքի համար)):

«Ես արդեն չեմ հավատում, որ փախստականների ու միգրացիայի վարչությունը մեզ համար կարող է ինչ-որ բան անել: Մեր հույսը ՄԱԿ-ն է. գուցե այդ 150-ի մեջ մեզ էլ բախտ վիճակվի տուն ստանալ», ասում է Գեորգին:

Գանգատվելով հանդերձ՝ բնակիչները, որոնք կրում են իրենց համար անցանկալի պիտակը, նշում են նաև այն օգնությունը, որ իրենք ստանում են «Առաքելություն Հայաստան» հասարակական կազմակերպությունից և Կարմիր խաչի Էջմիածնի գրասենյակից: Ամիսը մեկ անգամ իրենք անվճար բուժօգնություն և դեղորայք են ստանում:

Ապրում ենք ինչպես բանտարկյալը խցում, առանց տարրական պայմանների, - ասում է Գեորգին: - Սա է մեր տունը, բոլորս ստացել ենք Հայաստանի Հանրապետության անձնագիրը: Բայց մեզ լիարժեք քաղաքացի չենք զգում»:


According to Agnes
 

  Inside
 

Street Fighting: Residents say they are paying the price of Yerevan 's prestige landmark.

Full story

 
 

Home from home: Citizens of Armenia are forced to leave Turkmenistan.

Full story

 
 

 


The Week in seven days

 
 


The Arts in seven days

 

  Photo of the week
 
Click on the photo above to enlarge.
 
 
 
 

Special Delivery

You wait 12 years for a baby and then three come along at once...Karina Maisuradze-Gevorkyan became the proud mother of triplets, two girls and one boy, on February 5 at Yerevan's Maternity Research Center. Karina had been trying to have a child for 12 years without success before approaching the center and undergoing fertility treatment.

 

 

 





Copyright ArmeniaNow.com 2002-2024. All rights reserved.

The contents of this website cannot be copied, either wholly or partially, reproduced, transferred, loaded, published or distributed in any way without the prior written consent of ArmeniaNow.com.