Այս շաբաթ Երևանում իր աշխատանքը սկսեց հայագիտության հարցերին նվիրված գիտաժողովը:

Սեպտեմբերի 15-ին Հայաստանի գիտությունների ազգային ակադեմիայում սկսվեց «Հայագիտության արդի վիճակը և զարգացման հեռանկարները» խորագրով հնգօրյա միջազգային գիտաժողովը:

Առաջին անգամն է, որ Հայաստանի, սփյուռքի և արտասահմանի գիտնականները համատեղ քննում են հայագիտության, որպես գիտության կարևոր մի ճյուղի արդի վիճակը: ¶իտաժողովը նախաձեռնել են Երևանի պետական համալսարանն ու¶իտությունների ազգային ակադեմիան:

«¶իտաժողովի գումարումը մեր հանրապետությունում պատմական նշանակություն ունեցող իրադարձություն է, - բացման արարողության ժամանակ ասաց ¶ԱԱ-ի նախագահ Ֆադեյ Սարգսյանը: - Այն կոչված է համախմբել Հայաստանի, սփյուռքի և արտասահմանի հայագետներին, ամրապնդել նրանց համագործակցությունը»:

¶իտաժողովի մասնակիցներին ուղերձով դիմել էր Հայաստանի նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը: Հայագետներին հայրապետական իր օրհնությունն էր հղել Ամենայն հայոց կաթողիկոս ¶արեգին Բ-ն:

Հայոց պատմությանը, մշակույթին, հայ եկեղեցուն վերաբերող առանցքային խնդիրներն են քննարկում սփյուռքահայ ավելի քան 80 գիտնականներ, պատմաբաններ և մշակութաբաններ աշխարհի 25 երկրներից: Մասնակիցների ընդհանուր թիվը հասնում է 200-ի, որոնցից 180-ը զեկուցումով հանդես գալու ցանկություն են հայտնել:

Միջազգային համաժողովի առաջին նիստում ՀՀ ¶ԱԱ ակադեմիկոս Վլադիմիր Բարխուդարյանը՝ բարձր գնահատելով խորհրդային շրջանում ձեռք բերված հաջողությունները, այնուհանդերձ նշեց, որ Հայաստանի Հանրապետության ծնունդով միայն հայագիտությունը մայր հայրենիքում ազատորեն զարգանալու հնարավորություն ստացավ:

ՀՀ ¶ԱԱ արտասահմանյան անդամ Ռիչարդ Հովհաննիսյանը (ԱՄՆ) իր զեկուցումը վերնագրել էր «Հայագիտությունը խաչմերուկում»՝ շեշտելով այն մտահոգությունը, որ թեև վերջին շրջանում հայագիտությունն ակնառու հաջողությունÝերի է հասել, այնուամենայնիվ ժամանակն է լրջորեն մտածել հետագա անելիքների մասին:

«Հայագետներս, հատկապես արտասահմանում, անունով իրար ճանաչում ենք, բայց անմիջականորեն շփվելու, իրար ճանաչելու առիթ չունենք, - ասաց նա: - Այս տեսանկյունից շատ կարևոր եմ համարում, որ համաժողովի ընթացքում միմյանց տեսակետները լսելու հնարավորություն ունենք»:

Պրոֆեսոր Հովհաննիսյանը շատ կարևոր է համարում հայկական պատմամշակութային փորձը համաշխարհային պատմության և մարդկային հավաքական հիշողության մաս դարձնելը:

«Հայագիտությունը մեր գիտակցության, մեր աշխարհայացքի հիմքն է, կարելի է ասել, ազգային գաղափարախոսության հիմնաքարն է: Այս իմաստով հայագիտական համաժողովի նշանակությունը շատ մեծ է», - ասաց արվեստագիտության դոկտոր Հենրիկ Հովհաննիսյանը:

Նա բնական է համարում գիտության մեջ եղած տարբեր տեսակետներն ու մոտեցումները:

«Չպետք է սա ընդունել որպես բացասական երևույթ, առավել ևս ամենևին կարիք չկա գիտաժողովին քաղաքական երանգավորում տալ», - ասաց նա:

Լիագումար նիստի ավարտից հետո համաժողովի մասնակիցներն իրենց աշխատանքը շարունակեցին պատմության, բանասիրության և մշակույթի մասնաճյուղերում: Առանձին աշխատանքային խումբ էր ստեղծվել քննարկելու «Հայոց եկեղեցին և հայագիտությունը» հարցը: