ØÇû± Ó»ñ Ñá·áõ ÁÝÏ»ñáçÁ ·ïÝ»Éáõ ·áñÍÁÝóóÁ ѳ׻ÉÇ ã¿: ¶áñͳϳÉáõÃÛ³Ý ³Ûó»ÉáõÝ»ñÁ µÝáõÃÛ³Ý ·ñÏáõÙ:

«Խոսքի տեր անձնավորություն եմ, չեմ ծխում, երբեմն խմում եմ: Ցանկանում եմ ծանոթանալ հոգատար, ընտանիքին նվիրված տղամարդու հետ»:

«Բարի, շփվող, հյուրասեր կին եմ, հետաքրքրվում եմ սպորտով, պարում եմ, համեղ պատրաստում եմ, երբեմն ծխում եմ, երբեմն խմում, կծանոթանամ շփվող, բարի, խելացի, ընտանիքին նվիրված տղամարդու հետ»:

«Կենսուրախ, մարդասեր, շփվող անձնավորություն եմ, սիրում եմ սպորտը, երաժշտությունը, պարը: Ծխում եմ, երբեմն խմում: Կծանոթանամ բարոյական, գեղեցիկ, շփվող աղջկա հետ»:

Այս և նմանատիպ հարյուրավոր հայտեր իրենց տեղն են գտնում Երևանի «Բրաբիոն» ամուսնական բյուրոյի դռների ներքո՝ ակնկալելով արձագանքների, որոնք ինչ-որ կերպ պետք է փոխեն իրենց միայնակ կյանքը:

«Մեր հանրապետությունում պարզվում է միայնակները շատ շատ են, նույնիսկ երբեմն այնպիսի տպավորություն է ստեղծվում, թե ամուսնացած մարդ չկա», - ասում է բյուրոյի հիմնադիր-տնօրեն Լիլիթ Մելիքյանը:

Ամուսնական բյուրոն, ըստ Մելիքյանի, հիմնվել է այլ երկրների փորձը հաշվի առնելով: Այն ստեղծվել է 2001 թվականի սեպտեմբերին և չնայած իր կարճ երկամյա կյանքին արդեն բազմաթիվ հարազատ հոգիներ է միացրել իրար:

«Մենք մինչև ամառվա սկիզբը ունեինք արդեն 86 ամուսնացած զույգ, իսկ սեպտեմբերը խելագար ամիս է, և մենք արդեն անցանք 100 զույգի սահմանը, - ասում է Լիլիթ Մելիքյանը: - Այս ամիս կայանալու է 2 ամուսնություն: Այսինքն կունենանք 102 ամուսնացած զույգ, ինչը մեր աշխատանքի իրական արդյունքն է»:

Չնայած նման արդյունքին, բյուրոյի թե միայնակ, և թե արդեն զույգ ունեցող անդամները խուսափում են հրապարակել իրենց անունը, քանի որ ըստ հասարակական կարծիքի, այն մարդիկ, որոնք դիմում են նման ծառայությունների օգնությանը, ի վիճակի չեն ինքնուրույն զույգ գտնել և կարգավորել իրենց կյանքը:

Աշխատակիցների հավաստամամբ, շատ այցելուներ ամաչում են այն փաստից, որ իրենք գրանցված են ամուսնական բյուրոյում, կամ էլ իրենց կյանքի ընկերոջը հանդիպել են նմանօրինակ միայնակների հավաքում: Այդ իսկ պատճառով ծառայությունը խիստ գաղտնի է և դրսի մարդկանց տեղեկություններ չի տրամադրում:

Եվ չնայած նման հոգեբանական մոտեցումներին, այսօր արդեն բյուրոն ունի 1000-ից ավելի անդամներ՝ հանրապետության տարբեր մարզերից, ինչպես նաև սփյուռքից, որոնք այցելում են կենտրոն, մասնակցում արշավների, հետաքրքիր հոգեբանական խաղերի և որն ամենաէականն է՝ փնտրում այն «միակին», որն իրենց սպասում է:

«Զարմանալի է, որ բացի միայնակներից մեր ծառայությունով հետաքրքրվում են նաև ամուսնացածները: Այս պարագայում պարզ է, որ նրանք սեփական ընտանիքում չեն գտնում ջերմություն ու երջանկություն և իրենց միայնակ են զգում, - ասում է Մելիքյանը: - Մենք նրանց մերժում ենք, քանի որ մեր ծառայությունը միայն չամուսնացած մարդկանց համար է»:

Այցելուներն ամուսնական կենտրոնի մասին իմանում են կամ հեուստատեսային գովազդի, կամ էլ ծանոթ-բարեկամների միջոցով:

Ամեն ինչ ունի իր կարգը:

Ամուսնական բյուրոյի անդամ դառնալու և մյուս անդամների տվյալների հետ ծանոթանալու համար միայնակներն առաջին հերթին գրանցվում են, ապա մուծելով 5000 դրամ՝ հատուկ բլանկի վրա լրացնում »Ý իրենց անուն-ազգանվան, աշխատանքի, կրթության, ազգության, ընտանեկան դրության, նախասիրությունների, ինչպես նաև պահանջների և այլնի մասին տեղեկություններ:

ÈÇÉÇà ػÉÇùÛ³ÝÁ (Ó³ËÇó »ñÏñáñ¹Á) ³ÙáõëÝ³Ï³Ý ·áñͳϳÉáõÃÛ³Ý ÙÛáõë ³ß˳ï³ÏÇóÝ»ñÇ Ñ»ï:

Բյուրոյում այցելուներին զգուշացնում են, որ նրանք հնարավորինս անկեղծ լինեն թերթիկը լրացնելիս՝ մյուսներին մոլորության մեջ չգցելու համար, քանի որ խաբեությունը լավ հիմք չէ ընտանիք ստեղծելու համար:

«Դու ծանոթությունների մատյանով ընտրում ես մեկին, հանդիպում ես պահանջում, սակայն պարզվում է, նա ամենևին էլ այն չէ, ինչպես ներկայացված է, - ասում է շախմատիստ Զորիկն Աշտարակից: - Երբեմն իրենց կյանքի ընկերոջը գտնելու համար, օրինակ, 30 տարեկան կինը կցում է իր 18 տարեկան ժամանակվա նկարը, մեկ ուրիշը քաշը պակաս է գրում 20 կիլոգրամով, մյուսն էլ կրթություն չունի, սակայն նշում է՝ բարձրագույն, արդյունքում՝ հիասթափություն»:

Լիլիթ Մելիքյանի հավաստմամբ, տղամարդիկ չեն չափազանցում իրենց ունակությունները և ճշգրիտ տեղեկություններ են տալիս:

Այցելուները, բացի կատալոգները դիտելուց և անձնական տվյալներին ծանոթանալուց, հնարավորություն ունեն նաև ծանոթություններ հաստատել ինտերնետի և նամակագրության միջոցով: Աշխատակիցների հավաստմամբ, այս տարբերակը հաճախ էլ բարդություններ է ստեղծում:

Բանն այն է, որ երբ ինտերնետով ծանոթությունը ստացվում է, և զույգերը սկսում են բյուրոյի օգնությամբ միմյանց հետ հաղորդակցվել, ոմանք ինտերնետից ինքնուրույն օգտվել ãϳñáճݳÉու կամ էլ լեզու չիմանալու պատճառով աշխատակիցներին ակամա ներքաշում են իրենց անձնական կյանքի մեջ:

«Արդյունքում մենք սկսում ենք ապրել և զգալ մեզ շուրջ 260 զույգերի անձնական կյանքի մի մասնիկը, - ասում է Մելիքյանը: - Այդ ամենը, ինչ խոսք, շատ դժվար է, հետո նրանք անձնական կյանքը կարգավորելու համար սկսում են խորհուրդներ հարցնել, խառնվում են իրար, նաև դժվար դրություն ստեղծելով մեզ համար»:

Չնայած նույնիսկ դա չի խանգարում կապ հաստատել աշխարհի գրեթե բոլոր ծայրերի հետ, հիմնականում, իհարկե, Կանադայի ու ԱՄՆ-ի հետ, որտեղ հայկական համայնքը մեծ է:

Կարևոր նպատակը միայնությունից խուսափելն է: Իսկ դրա համար 18 տարեկանից մինչև նույնիսկ 80 տարեկան այցելուները չեն կորցնում իրենց հույսն ու հավատը:

«Ես ծառայության մասին իմացել եմ իմ ծանոթներից, - ասում է միջին տարիքի Անահիտն Աշտարակից: - Այս ընթացքում հնարավորություն եմ ունեցել շփվելու մի քանի տղամարդու հետ, սակայն արդյունքում ոչ մեկն էլ իմ հոգու կեսը չի դարձել»:

Անահիտը, որը եկեղեցում հոգևոր երգեր է կատարում, ասում է, որ մի դեպքում իր զույգը կոշկակար է եղել և չի ըմբռնել իր ներաշխարհը, մյուս դեպքում էլ տղամարդն այնքան հեռու գյուղից է եղել, որը ինքը ընտրության դեպքում լիովին պետք է կտրվեր արվեստից:

«Այստեղ ավելի ապահով է զույգ ընտրել, քան փողոցում, - ասում է մի երիտասարդ աղջիկ Երևանից, - եթե հաջողվի, զույգ ենք կազմում, իսկ եթե ոչ՝ շփումներն ու մթնոլորտն արդեն իսկ հետաքրքիր են»:

«Ես արդեն 10 հոգու հետ հանդիպել եմ մոտակա սրճարանում, սակայն դեռևս անարդյունք, - ասում է շախմատիստ Զորիկն Աշտարակից: - Միգուցե իմ մասնագիտությունն ինձ վնասում է, և ես չափից դուրս շատ եմ կշռադատում»:

Այցելուների հավաստմամբ, զույգ կարելի է գտնել ամենուր, սակայն իրենք նախապատվությունը տալիս են ամուսնական բյուրոյին, որտեղ կազմակերպված միջոցառումների և հանդիպումների ժամանակ որոշ տղամարդիկ գնահատող հայացքներով նայում են այցելու կանանց, վերջիններիցս ոմանք էլ համեստորեն կախում են գլուխները: