Հայաստանի կառավարությունը հրավիրել էր բաժնետերերի բաց ժողով, որպեսզի իր հիասթափությունն արտահայտ»ñ «ԱրմենՏելի» գործունեությունից, որը հաջորդ 10 տարվա ընթացքում Հայաստանի հեռահաղորդակցության ոլորտում մենաշնորհ վայելող հայ-հունական համատեղ ընկերություն է:

Երևանի արժեթղթերի պալատում կայացած հնգօրյա ժողովի ընթացքում կառավարությունը մեղադրեց «ԱրմենՏել»-ին 1998 թվականին կնքված պայմանագրի պարտավորությունները չկատարելու մեջ:

Իր վեց կետից բաղկացած հայտարարության մեջ կառավարությունը մեղադրեց «ԱրմենՏել»-ին պատշաճ մակարդակի ինտերնետային և բջջային կապ չապահովելու, հանրապետության հեռավոր շրջանները թվայնացված հեռախոսակապով չապահովելու և հեռախոսային խոսակցությունները անօրինականորեն ձայնագրելու մեջ:

Հայաստանի կառավարությունը արժեթղթերի 10 տոկոսի սեփականատերն է և հայտարարում է, որ բաժնետերերի բաց ժողով հրավիրելով պաշտպանում է իր շահերը:

Կառավարությունն առաջարկում է փոփոխություններ, որոնք անվավեր կդարձնեն «ԱրմենՏելի» մենաշնորհի ³ñïáݳ·ÇñÁ:

«Բոլոր բացառիկ իրավունքները, որ տրված են լիցենզավորվողին թիվ 60 լիցենզիայով, պետք է փոփոխվեն: ՀՀ կառավարությունը պետք է ունենա նոր լիցենզիաներ տրամադրելու իրավունք», - ասաց տրանսպորտի և կապի նախարար Անդրանիկ Մանուկյանը:

«ԱրմենՏելի» տնօրինությունը վրդովմունքով արձագանքեց իր 15 տարվա մենաշնորհային իրավունքի փոփոխության առաջարկներին և հայտարարեց, որ բաց ժողովն իրավասու չէ անցկացնել այնպիսի քննարկում, որի արդյունքում ընկերության նկատմամբ պատժամիջոցներ կիրառվեն:

«Այդ իրավունքը միջազգային դատարանին է վերապահված», - ժողովի նիստերից մեկում հայտարարեց «ԱրմենՏելի» գործադիր տնօրենի պաշտոնակատար ¶եորգիուս Վասիլակիսը:

Ըստ կառավարության իրավախորհրդատու Վահե Յաղուբյանի, եթե լիցենզավորված կողմը համաձայն չէ կառավարության որոշման հետ, ապա պետք է լուծի այդ տարաձայնությունը 60 օրվա ընթացքում:

«Եթե ներկա խորհրդակցության արդյունքները չեն բավարարում ընկերությանը, ապա այն իրավունք ունի դիմել արբիտրաժ, - ասաց Յաղուբյանը: - Իսկ արբիտրաժի որոշումը կարող է բողոքարկվել Հայաստանի դատարանում, այնպես որ վերջնական որոշումը կայացվելու է հայկական դատարանի կողմից»:

Ներկայիս կառավարությունը մշտապես բացասական է վերաբերվել «ԱրմենՏելի» գործունեությանը: Սակայն ընկերությանը մենաշնորհից զրկելու մտադրությունը կարծես մարտական գործողություններ սկսելու ազդանշան դարձավ, որը վերածեց նիստն ավելի շուտ դատավարության, քան ժողովի:

«ԱրմենՏել»-ին մեղադրանքներ ներկայացրին արդարադատության նախարարը, տրանսպորտի և կապի նախարարը, վերջինիս տեղակալը, կառավարության իրավախորհրդատուն, ինչպես նաև տրանսպորտի և կապի նախարարության մի շարք պաշտոնյաներ:

Իրենց ելույթներում վերջիններս անդրադառնում էին կնքված պայմանագրին և «ԱրմենՏելի» կողմից դրա պահանջները չկատարելուն:

1998 թվականին Հայաստանի կառավարությունը գործարք է կնքել, որին մասնակցել են նաև TWT ընկերությունը («ԱրմենՏելի» արժեթղթերի 49 տոկոսի սեփականատերը) և հունական OTE ընկերությունը: «ԱրմենՏելն» իր արժեթղթերի 90 տոկոսը վաճառել է OTE ընկերությանը 204 միլիոն դոլարով, որից 62 մլն դոլարը՝ ոլորտի մինչ այդ կուտակած պարտքերի դիմաց: Պայմանագիրը ստորագրվել է չորս կողմերի միջև (TWT, «ԱրմենՏել», OTE և ՀՀ կառավարություն):

«Հայաստանի կառավարությունը մասնակցել է այդ պայմանագրին որպես առևտրական կողմ», - ասաց Յաղուբյանը:

(Հեռահաղորդակցության ոլորտում OTE-ն բաժնետեր է հանդիսանում ևս մի քանի երկրներում, սակայն միայն Հայաստանում է նրան հաջողվել ձեռք բերել մենաշնորհային կարգավիճակ):

Ըստ կնքված պայմանագրի, OTE-ն պարտավորվում էր գործունեության առաջին հինգ տարիների ընթացքում կապի ոլորտում ներդնել 200 մլն ԱՄՆ դոլար, որով մասնավորապես, պետք է թվայնացվեին հանրապետության 800 գյուղերի հեռախոսակայանները և բարելավվեր բջջային կապը:

Ըստ Յաղուբյանի անցկացրած ուսումնասիրության, վերոհիշյալ գումարը նշված ժամկետում չի ներդրվել ոլորտում: 800 գյուղերից թվայնացվել են ընդամենը 54-ը, իսկ հանրապետությունում ապահովված բջջային կապն իր որակով չի համապատասխանում ոչ միայն եվրոպական, այլև ԱՊՀ երկրների ստանդարտներին:

Իր հերթին գործադիր տնօրենի պաշտոնակատար Վասիլակիսը հակահարված հասցրեց՝ հայտարարերով ժողովում, որ կառավարությունն է, որ խոչընդոտում է ընկերության պարտավորությունների կատարմանը:

«Կառավարությունը հնարավորություն չի տվել ժամանակին ներդնել սակագների այն համակարգը, որ նախատեսված էր լիցենզիայով, - նիստում հայտարարեց նա, - այդպիսով խոչընդոտելով անհրաժեշտ եկամուտներ ստանալուն, ինչի հաշվին ցանցի զարգացման համար ներդրումներ պետք է կատարվեին»: (Ընկերությունն առ այսօր ոլորտում ներդրել է 182 մլն դոլար):

Նրա խոսքերով կառավարությունը պետք է պայմաններ ստեղծեր օտարերկրյա ընկերություններից և բանկերից վարկեր վերցնելու միջոցով ոլորտը զարգացնելու համար, մինչդեռ այսօր բանկերը հրաժարվում են «ԱրմենՏել»-ին վարկ տրամադրել:

Որոշ դիտորդներ նշում են, որ կառավարության հարձակումները OTE-ի և «ԱրմենՏելի» վրա պայմանավորված են այլ միջազգային ընկերությունների, որոնց թվում է և ռուսական «Ռոստելեկոմը», հետաքրքրությամբ Հայաստանի հեռահաղորդակցման ոլորտով: Կառավարության ներկայացուցիչները ժխտում են այդ տեղեկությունները՝ ասելով, որ այլ ընկերությունների հետ բանակցություններ կսկսվեն միայն ներկա լիցենզիայի և պայմանագրի փոփոխության դեպքում:

Ըստ արդարադատության նախարար Դավիթ Հարությունյանի, այս գործընթացի նպատակը ոչ թե «ԱրմենՏել»-ին մենաշնորհից զրկելն է, այլ Հայաստանում կատարված ներդրումները պաշտպանելը:

«Այս գործընթացն ուղղված է ներդրումների պաշտպանությանը, քանի որ շատ ներդրողներ նշում են, որ հեռահաղորդակցման նման պայմաններում իրենք ստիպված են դադարեցնել իրենց գործունեությունը Հայաստանում», - ասաց Հարությունյանը:

Բաց ժողովի վերջին օրվա վերջին խոսքի իրավունքը մեղադրյալի պես տրվեց Վասիլակիսին, որը հայտարարեց.

«Այժմ՝ բաց ժողովի ավարտին, ես հիշում եմ մի հեքիաթ՝ «Ալի Բաբան և քառասուն ավազակները»: Միայն այս դեպքում ավազակները քառասունից ավելի են, և Աստված գիտի, թե քանիսն են դրանք:

«Այստեղից հեռանալով` մեկ բան կարող եմ անել ստեղծված իրավիճակում. հանձնարարել մեր ընկերության գործադիր մարմիններին դադարեցնել ողջ ներդրումային գործունեությունը, քանի որ, ըստ երևույթին, գոյություն ունի ինչ-որ լուրջ խնդիր»: