ArmeniaNow.com - Independent Journalism From Today's Armenia
April 09, 2004




Հայացք ներսից. տեղացու տեսակետը հայաստանյան կյանքի մասին


Կիրակի օրը, երբ քրիստոնյա աշխարհը կնշի քրիստոնեական մեծագույն տոներից Զատիկը, մեր ընկերներն ու իմ ընտանիքը կնշեն պահքի ավարտը կերուխումով:

Թեև քրիստոնյաները որկրամոլությունը մեղք են համարում, մենք ինքներս մեզ խնջույք էինք խոստացել, եթե կարողանայինք դիմանալ 48-օրյա պահքին:

Խնջույքի ճաշացուցակը որոշել էինք դեռ փետրվարի 23-ին՝ պահքի առաջին օրը. տղամարդկանց համար՝ խորոված և օղի, կանանց համար՝ շոկոլադե տորթ ու գինի, ինչպես նաև մեծ քանակությամբ սպիտակ աղի պանիր՝ հայկական ավանդական ճաշասեղանի սիրված ու աստվածային ուտեստը:

Այս ճաշարկածի նախաձեռնողները, իհարկե, կանայք էին՝ մեր ընկերների կանայք և ես:

Որպես ճշմարիտ քրիստոնյա մենք գիտեինք, որ պահքի կանոնները միայն ուտելիքին չեն վերաբերում, որ մենք պետք է հրաժարվեինք նաև ծխելուց, սեքսից, ոգելից խմիչքներից, մոլախաղերից, մի խոսքով՝ այն ամենից, ինչը կարող էր շեղել մեզ պահքից: Բացի դրանից, պահքի ժամանակ մարդ պետք է լինի հանդուրժող ու գթասիրտ՝ ի հիշատակ Հիսուս Քրիստոսի, որը 40 օր դիմացել է սատանայի գայթակղությանը:

Հարցի հոգևոր կողմից զատ մեզ համար ավելի կարևոր էր, որ բուսական սնունդը կարող էր օգնել մեզ ազատվելու ավելորդ քաշից: Լինելով հայուհիներ՝ մենք ակնհայտորեն քաշի հետ կապված խնդիրներ ունեինք:

Սակայն բարակ իրանի և վեհ հոգու մասին մեր փաստարկները
չոգևորեցին մեր ամուսիններին, որոնք հայտարարեցին, որ մենք բավականաչափ նրբակազմ ենք, և պաս պահելու կարիք չկա: Չգիտեմ, նրանք իրոք այդպես էին կարծում, թե՝ ոչ, բայց բանն այն է, որ հայ տղամարդիկ չափազանց մսամոլ են: Եվ նրանք մահու չափ սարսափում էին այն մտքից, որ պետք է 40 օրից ավելի դիմանային առանց մսի: Բացի դրանից, տղամարդիկ առանձնապես մտահոգված չեն իրենց քաշով, թեև շատ հեռու են ատլետիկ լինելուց: Իսկ այն քչերը, որոնց դա մտահոգում է, պատրաստ չեն զոհաբերության հանուն սեփական փորից ազատվելու:

Շաբաթներ տևած բանակցություններից հետո կանանց ցուցաբերած համառությունը տվեց իր պտուղները: Թեև մեզնից ոչ մեկը խաղամոլ կամ հարբեցող չէր, սակայն բոլորս էլ մոլի ծխող էինք, մենք համաձայնության եկանք մեր պահքի ընթացքում կենտրոնանալ հիմնականում դիետա պահելու վրա:

Եվ այսպիսով, չորս ամուսնական զույգեր, որոնք երբեք որևէ դիետա չէին պահել, հանձնվեցին վերածնված քրիստոնեական ավանդույթին: Պահքին նախորդող շաբաթվա ընթացքում ամուսինս կրկնակի էր ուտում և, համենայն դեպս, սովորականից ավելի էր խմում ու ծխում:

Քույրս, որը պահքի վետերան է, մեզ պահքի խոհանոցի մի քանի բաղադրատոմս տվեց, և սկսվեց խոհարարական ժուժկալությունը:

Առաջին շաբաթն ամենադրամատիկն էր: Մեր ամուսինները հուսահատվել ու տրտնջում էին, որ չեն կարողանում քնել թերսնման պատճառով:

Օրվա մեջ տասն անգամ զանգում էինք միմյանց՝ նորություններ փոխանակելու և պարզելու, թե արդյոք մեր ամուսինները դեռ ողջ են: Մեր ընկեր Սուրենն առաջինը խախտեց պայմանն առաջին շաբաթվա ընթացքում (սակայն միայն մեկ անգամ), երբ հիվանդացավ ու արգանակ խնդրեց:

Ամենադժվարը նախաճաշն էր: Սովորաբար նախաճաշին մենք ուտում ենք պանրով ու ապուխտով սենդվիչ կամ ձու, թթվասերով բլիթներ: Մենք դիմացանք նախաճաշերին՝ ծիրանի ու դեղձի ջեմ ուտելով ու փառաբանելով Արարատյան դաշտն ու մեր մայրերին, որոնք եփել էին այդ ջեմերն ամռանը:

Ես ամբողջ օրը զբաղված էի խոհարարությամբ՝ պատրաստելով բազմազան աղցաններ ու բանջարեղենով ապուրներ: Ամուսինս օրացույցի վրա Զատկի օրը՝ ապրիլի 11-ը, վերցրել էի կարմիր շրջանակի մեջ: Նա հավատացնում էր, որ մանկության տարիներին այդպիսի անհամբերությամբ չի սպասել Ձմեռ պապին, ինչպես հիմա՝ Զատկին:

Հետո մեկը մեզ խորհուրդ տվեց դիտել «Շողակաթ» հեռուստաընկերության պահքի խոհանոցին նվիրված հաղորդումը (սփյուռքահայ հաղորդավարների մասնակցությամբ): Հաղորդումը մեզ շատ դուր եկավ. մենք սովորեցինք, թե ինչպես կարելի է պատրաստել բլիթներ առանց ձվի ու կաթի, տոլմա՝ առանց մսի և խաչապուրի՝ առանց պանրի:

Պահքի երրորդ շաբաթ ամուսինս խոստովանեց, որ իրեն դուր է գալիս սպանաղով ապուրը և շոգեխաշած բանջարեղենը: Հաջորդ շաբաթ նա ասաց, որ թթուն լրացնում է պանրի պակասը, իսկ մեկ շաբաթ անց «հայտնագործեց», որ վառ երևակայության դեպքում սունկը կարող է մսի համ ունենալ:

Մեր այն ընկերները, որոնք պաս չէին պահում, նայում էին մեզ վրա ինչպես հերոսների: Նրանցից շատերը խոստովանում էին, որ իրենք նույնպես փորձել են պաս պահել, բայց մեկ օր հետո չեն դիմացել:

Այժմ, երբ Զատկին մնացել է ընդամենը երկու օր, կարող եմ ասել, որ մենք սովորեցինք վայելել մեր պահքը և այժմ պատրաստվում ենք նշել Զատիկը: Գնել ենք ձվի ներկ և այդ օրը հայկական Զատկի ավանդական ճաշատեսակներ ենք ուտելու. չամչով փլավ, խաշած ձուկ և շոգեխաշած կանաչեղեն:

Մեր բարեկամները երջանիկ ու ողջ են: Կիրակի առավոտյան մենք պատրաստվում ենք նախաճաշել Զատկի ճաշատեսակներով, ապա, մեր խոստման համաձայն, գնալ քաղաքից դուրս ու քեֆ անել:

Այնպես որ, եթե այդ օրը տեսնեք մարդկանց, որոնք տրվում են անսանձ կերուխումի, չկարծեք, թե դրանք որկրամոլներ են: Դրանք կարող են լինել պարզապես մարդիկ, որոնք դիմացել են պահքին և մեզ նման հպարտ են, որ այդպիսով հավատարիմ են մնացել հին հայկական ավանդույթին:

Ի միջի այլոց, ո՛չ իմ ընկերները, ո՛չ ես մի գրամ քաշ անգամ չգցեցինք:

 

According to Agnes
 

  Inside
 

Sad Site: Funicular car that killed five remains in yard of shocked family

Full story

 
 

Cold Reality: Nature (again) turns a brutal breath to village farmers

Full story

 
 


 


The Week in seven days

 
 


The Arts in seven days

 

  Photo of the week
  Click here to enlarge.
Click on the photo above to enlarge.
 
 
 
 

Plane Beautiful

Wednesday (April 7) was "Day of Mothers and Beauty" in Armenia. At Zvartnots International Airport, staff greeted girls and women with flowers -- one small step for womenkind, one giant leap for civility in civil aviation.

 

 





Copyright ArmeniaNow.com 2002-2025. All rights reserved.

The contents of this website cannot be copied, either wholly or partially, reproduced, transferred, loaded, published or distributed in any way without the prior written consent of ArmeniaNow.com.