Ունեինք աշխատակազմ, որը կիսում էր մեր հավատը՝ որ այն, ինչ մենք կարող ենք ավելացնել Հայաստանի լրատվական համայնքին, իսկապես պետք է:

Անցյալ տարվա այս օրվանից ցայսօր «ԱրմենիաՆաուն» ձեր ուշադրությանն ¿ առաջարկել շուրջ 600 հոդվածներ և ավելի մեծ թվով լուսանկարներ, ինչպես նաև մեկնաբանություններ, ընտրությունների լուսաբանումներ, երգիծանկարներ և հնարավորություն է տվել ձեզ միանալու մեզ Հյուրերի էջի միջոցով:

Դուք գտել եք մեզ 73 երկրներում, և այն փաստը, որ մեր ընթերցողների քանակն ավելանում է գրեթե ամեն շաբաթ, ցույց է տալիս, որ դուք ուրիշներին էլ եք պատմում մեր մասին:

Սակայն անգամ մեր տարեդարձի օրը թվերը չեն մեր չափաձողը: Մենք գնահատում ենք մեզ նրանով, թե որքանով ենք իրականացրել մեր նախնական հավատը՝ որ մենք օգտակար ներդրում ենք անում մեզ շրջապատող աշխարհի մեջ:

«ԱրմենիաՆաուի» առաջին տարին, անտարակույս, հարուստ էր իրադարձություններով, և մեկ անգամ չէ, որ կասկածում էինք, կգոյատևենք արդյոք մինչև մեր տարեդարձը:

Հիմա, որ գոյատևել ենք, անցածի վրա կանգնելու փոխարեն նախընտրում ենք մտածել ապագայի մասին: Ինչպես ցույց է տալիս «Ա1+» հեռուստաընկերության հետ կապված վիճահարույց պատմությունը, Հայաստանում խոսքի ազատության և բազմակարծության հանդեպ հարգանքի վերաբերյալ լուրջ հարցեր են ծագում:

Պրոֆեսիոնալ անկախ ժուռնալիստիկաի կարիքը, ինչպես միշտ, մեծ է: Վերջերս կայացած նախագահական և խորհրդարանական ընտրություններից հասարակությունը դուրս եկավ ավելի բաժանված, իսկ նրա մի մասն ավելի օտարվեց կառավարությունից, քան առաջ էր: Պարադոքս է, սակայն քաղաքական սայթաքումների ֆոնի վրա ակնհայտ են տնտեսական բարելավումները շատերի համար, թեև շատ ուրիշները շարունակում են պայքարել դժվարությունների դեմ:

Լրագրողի գործն է լուսաբանել այս զարգացումները, արտացոլել հասարակության իրական վիճակը, և ոչ թե այն վիճակը, որից մարդիկ վախենում են կամ որին ձգտում են: «ԱրմենիաՆաուի» լրագրողներին մենք սովորեցնում ենք հրաժարվել պարզունակ սև-սպիտակ բացատրություններից: Սակայն մենք նաև մերժում ենք ամեն ինչ մոխրագույն երանգներով ներկայացնելու գաղափարը:

Սա բազմերանգ երկիր է, որի ժողովուրդն ապրում է զգացմունքների ամբողջ «ներկապնակով» և երբեմն, թվում , թե նույն օրվա ընթացքում: Դա յուրահատուկ բարդություններ է ստեղծում լրագրողների համար, ովքեր փորձում են բանականորեն մոտենալ իրադարձություններին կամ սառնասրտորեն վերլուծել հաճախ չափազանց թեժ վիճաբանությունները:

Դժվար է անգամ հաշվել, թե քանի անգամ են տեղացիներն ու օտարերկրացիները մեզ դիմելիս սկսել իրենց խոսքը «Բայց սա ոչ մի իմաստ չունի...» արտահայտությամբ: Սակայն մենք զբաղվում ենք լրագրությամբ հենց մեր հասարակության գործընթացների իմաստը վեր հանելու համար: Հակառակ դեպքում մենք պետք է այլ մասնագիտություն ընտրեինք: Եվ կատարելով մեր գործը, մենք հույս ունենք օգտակար լինել այդ հասարակությանը:

Ինչպես և անցած 12 ամիսների ընթացքում, առաջիկա տարվա համար «ԱրմենիաՆաու»-ում մենք հենց այդ առաջադրանքն ենք դրել մեր առջև: Մենք փորձում ենք կիրառել լրագրության ԿԼԶ-ն (կրթել, լուսավորել, զվարճացնել) ամեն շաբաթ՝ ձգտելով Հայաստանի և սփյուռքի մեր ընթերցողներին ներկայացնել այսօրվա Հայաստանի կյանքի ճշմարիտ պատկերը:

Սա առաջ նայող երկիր է, և նրա ժողովուրդը նայում է ապագային մի վստահությամբ, որը ծնվել է նորանկախ Հայաստանի առաջին տարիների հսկայական դժվարությունները հաղթահարելուց: Ներկա դժվարությունները, շատ կարևոր լինելով հանդերձ, նախկինների համեմատ զարգացման հարցեր են, և ոչ թե գոյատևման կենաց-մահու պայքար:

Տեղի ճամփորդական գործակալություններից մեկը արկածախնդիր զբոսաշրջիկների համար ուղևորությունը Հայաստան գովազդում է որպես «ուղևորություն դեպի արտասովորը»: Մեկ տասնամյակ առաջ Հայաստանը մի վայր էր, որն այցելելը վեր էր հյուրերի դիմացկունության սահմաններից՝ չնայած նրա ժողովրդի անսպառ հյուրասիրությանը:

Եթե փոփոխական լեզուն արտացոլում է ցայսօր անցած ուղին, ինչպե՞ս կվերափոխի Հայաստանի ընկալումը ևս մեկ տասնամյակը: Առկա են հիմքեր ինչպես զգուշավոր լավատեսության, այնպես էլ մռայլ հոռետեսության համար:

«ԱրմենիաՆաուի» լրագրողները գալիք 12 ամիսները նվիրելու են այս երկու զգացմունքերի միջև պայքարի ժամանակագրությանը: Մենք խորապես գնահատում ենք մեր աշխատանքին անցյալ տարվա ընթացքում ընթերցողների տված լավ թե վատ գնահատականները: Ձեր մեկնաբանություններն արտացոլում են ձեր մեծ հետաքրքրությունը մեր աշխատանքի հանդեպ, ինչի համար մենք երախտապարտ ենք ձեզ:

Մենք էվոլյուցիա ենք ապրում: Եվ չնայած անդրադարձն անցյալին էվոլյուցիայի մի մասն է կազմում, մենք չափազանց լավ ենք գիտակցում, թե ինչ ուղղությամբ պետք է շարժվենք, որպեսզի դոփենք տեղում:

Մենք նայում ենք մեր երկրորդ տարվան վստահությամբ և լավատեսությամբ: Մեր երկրորդ տարին սկսվում է նախ և առաջ ցանկությամբ ցուցադրել այն ներդրումը, որ բարեխիղճ ժուռնալիստիկան կարող է անել տեղեկացված հասարակայնություն և ուժեղ քաղաքացիական հասարակություն ստեղծելու ճանապարհին: