Փետրվարի 19-ին կայացած ընտրությունների առաջին փուլից հետո բոլոր ճանապարհները տանում էին Երևան, որի գլխավոր փողոցներում մոտակա քաղաքներից և գյուղերից ավտոբուսներով բերված քաղաքացիները միանում էին երևանցիներին և խորիմաստից մինչև անհեթեթ հայտարարություններ անում:

Խորիմաստ՝ «Նույնիսկ հայ-թուրքական սահմանն այսպես չի պաշտպանվում», - ասաց հանրահավաքի մի մասնակից՝ Նախագահի նստավայրի առաջ ջրցան մեքենաներ, լարափակոցներ, ոստիկաններ ու զինվորներ տեսնելով:

Անհեթեթ՝ «Որոշ ընտրական տեղամասերում Քոչարյանն իրոք շատ մեծ թվով քվեներ էր ստացել, օրինակ՝ գերեզմանոցներում», - ասաց ընդդիմադիր մի առաջնորդ դեմիրճյանամետ կամ, ավելի ճիշտ, հակաքոչարյանական հանրահավաքի ժամանակ:

Թեև մարդկային զանգվածների տեղաշարժերն ընթանում էին հիմնականում առանց բռնարարքների, արձանագրվել են գույքի ոչնչացման դեպք Քոչարյանի շտաբերից մեկում և սպառնալիքներ Քոչարյանի պաստառները փակցրած կետերի աշխատակիցների հասցեով:

Մատենադարանը դարձել է դժգոհների նոր հավաքատեղին: Պատմականորեն, համենայն դեպս գոնե Ղարաբաղյան շարժման սկզբից 80-ականների վերջին, Օպերայի հրապարակն էր ծառայում որպես Բողոքի կենտրոնակայան: Սակայն Օպերայի շենքը ներկայումս վերանորոգվում է, այնպես որ մարդկային զանգվածների ականատես-դիտորդի դերում հանդես է գալիս պրն Մաշտոցը, մինչ պարոնայք Թումանյանը և Սպենդիարյանը վայելում են վաստակած ընդմիջումը: