§ÐáõÛëÇ ³í³ÝÁ¦ ùÇã µ³Ýáí ¿ ÑÇß»óÝáõÙ ºñ¢³ÝÇ ÙÛáõë µÝ³Ï»ÉÇ Ã³Õ³Ù³ë»ñÁ:

Վերջերս 21 անապահով ընտանիքներ իրենց բնակարանամուտը նշեցին Երևանի արվարձաններից մեկում նոր կառուցված «Հույսի ավան» թաղամասում:

Երկհարկանի 11 առանձնատները կառուցվել են Դավթաշեն համայնքի ամայի հատվածում`

Երևան-Աշտարակ խճուղու հարևանու-
թյամբ: Դրանցից յուրաքանչյուրում բնակություն են հաստատել մինչ այդ մայրաքաղաքի վթարային, խոնավ և հակահիգիենիկ բնակարաններում բնակվող երկուական ընտանիքներ:

Նրանցից է 10 երեխա ունեցող Խաչատրյանների ընտանիքը, որը նման առանձնատան մասին երազել անգամ չէր կարող:

«Մենք անգամ չէինք երազում նման առանձնատան մասին, - ասում է նոր տան տիրուհի 40-ամյա Անահիտը, որն ինը տղայի և մեկ աղջկա մայր է (մեծը 19 տարեկան է, փոքրը` 1,5): - Վերջին մեկ տարին սպասում էինք այս պահին՝ ապրելով վթարային շենքի բնակարանում, որն այս ձմեռ փուլ եկավ, բարեբախտաբար, մեր բացակայության ժամանակ, և մենք տեղափոխվեցինք մեկ այլ վթարային բնակարան»:

Հունիսի 17-ից ընտանիքը բնակություն է հաստատել նորակառույց թաղամասում:

Դեռ 2001 թվին գերմանահայ բարերար Պարույր Ջամբազյանի կողմից հիմնադրված «Դիակոնիա» բարեգործական հիմնադրամը 200 անապահով և բազմազավակ ընտանիքների բնակարանային պայմանները բարելավելու համար նպատակ դրեց Երևանում կառուցել նոր թաղամաս: Քաղաքապետարանը հիմնադրամին անվճար և անժամկետ հատկացրեց 16 հեկտար ամայի հողատարածք:

Ծրագրի ընդհանուր արժեքը 10 միլիոն դոլար է, և այն նախատեսված է ավարտել 2008 թվին: Ավարտված վիճակում «Հույսի ավանն» ունենալու է հինգ ընդհանուր փողոցներով 4 թաղամաս, երկհարկանի 100 առանձնատուն, զբոսայգի, եկեղեցի, դպրոց, ուսումնարան, փոքրիկ պուրակներ և առևտրի կենտրոն:

Թաղամասը կտարբերվի Երևանի բոլոր մյուս թաղամասերից ոչ միայն իր նպատակով, այլև երեխաների քանակով: Այսօր թաղամասի առաջին 21 նորաբնակ ընտանիքներում արդեն 130 երեխա կա:

Ըստ Ջամբազյանի թաղամասը կոչվեց «Հույսի ավան» որպես հիշեցում, որ կյանքը Հայաստանում բարելավվում է:

²Ûë ïáõÝÝ ¿É Ý»Õí³Íù ¿ Ù»Í ÁÝï³ÝÇùÇ Ñ³Ù³ñ, µ³Ûó ...

«Հույսը շատ կարևոր է մարդու համար, - ասում է 32-ամյա բարերարը: - Երբ այն կորցնում ես, կյանքն անիմաստ է դառնում, և ամեն ինչ մռայլ գույներով ես տեսնում»:

Մինչև տեղափոխվելը Խաչատրյանների ընտանիքին մնացել էր միայն հույսը: Ընտանիքի հայրը` 40-ամյա Մանվելը, պատվեր լինելու դեպքում կոշիկ է կարում: Իսկ գոյատևում են պետական նպաստների և հարազատների օգնության հաշվին: Անահիտն ասում է, որ առօրյա դժվարություններ շատ ունեն, սակայն ամենամեծ խնդիրը բնակարանն էր:

Իրենց բառացիորեն քանդվող բնակարանից ընտանիքը հիմա տեղափոխվել է չորս ննջասենյակով և երկու լողասենյակով առանձնատուն: Կա նաև 400 քմ տնամերձ հողակտոր:

Մեկ այլ Խաչատրյան ընտանիք, որը մեկ ամիս առաջ է տեղափոխվել թաղամաս, հուլիսի 28-ին տոնեց իր 10-րդ զավակի ծնունդը: Ի պատիվ հիմնադրամի նախագահի՝ նրան Պարույր անվանեցին:

«Մեր տղան այս նոր թաղամասի առաջին ծնունդն է և մեծանալու է թաղամասի բարգավաճմանը զուգընթաց», - ասում է երեխայի հայրը՝ 45-ամյա Վաչագանը, որը ներկայումս գործազուրկ է:

Մինչ¢ «Հույսի ավան» տեղափոխվելը Վաչագանի ընտանիքն ապրում էր մի բնակարանում, որտեղ վխտում էին առնետները:

«Վեց տարի երեխաներն ահով էին քնում. հանկարծ առնետը չկծի իրենց: Մենք բոլորս անհամբերությամբ ենք սպասել բնակարանի և չենք էլ պատկերացրել, որ նման բան կարող է լինել»:

Ներկայումս նորածինն ապահով քնած է ծնողների լուսավոր ննջասենյակում:

Թաղամասի շինարարական աշխատանքները ֆինանսավորվում են եվրոպական երկրներից` հիմնականում ՇվեÛցարիայից, ¶երմանիայից և Հոլանդիայից, որտեղ ևս գործում է «Դիակոնիա» հիմնադրամը:

... §ÐáõÛëÇ ³í³ÝǦ ʳã³ïñÛ³ÝÝ»ñÇ ïáõÝÁ ß³ï Ñ»éáõ ¿ Ýñ³Ýó ݳËÏÇÝ µÝ³Ï³ñ³ÝÇó:

«Սա մեծ ֆինանսական ծախսեր պահանջող ծրագիր է, և մենք ուզում ենք, որ այն իրոք ծառայի իր նպատակին, - ասում է հիմնադրամի նախագահ Ջամբազյանը: - Մենք ուզում ենք փոխել այս ընտանիքների մտածելակերպը»:

Ապագա բնակիչներին ընտրում է հատուկ հանձնաժողովը, որի կազմում են քաղաքապետարանի, թաղապետարանի, սոցապ նախարարության և «Դիակոնիայի» ներկայացուցիչները: Վերջին խոսքը պատկանում է հիմնադրամին, որն էլ ընդունում է վերջնական որոշումը:

«Այսօր «Հույսի ավանում» բնակվող բոլոր ընտանիքները մինչև տեղափոխվելն ապրում էին ամենավատ պայմաններում», - ասում է Ջամբազյանը:

Նա ասում է, որ զարմացել էր, երբ ընտրության ընթացքում իրենց այցելած անգամ ամենավատ պայմաններում ապրող ընտանիքներում երեխաները ժպտում էին:

«Այսօր նրանք բնակվում են լավ պայմաններում, մենք տեսնում ենք թե ինչպես են նրանք ջերմորեն խաղում միմյանց հետ, - ասում է Ջամբազյանը: - Մեր նպատակն է սովորեցնել նրանց, որ պետք է աշխատել և ապրել, այլ ոչ թե սպասել օգնության որևէ մեկից»:

Թաղամասի առաջնահերթ խնդիրն աշխատատեղեր ապահովելն է:

«Հաշվարկած է, որ ծրագրի ավարտին թաղամասի վարչական շենքերում կստեղծվի շուրջ 200 աշխատատեղ, և մենք ուզում ենք, որ դրանք համալրեն հենց թաղամասի բնակիչները», - ասում է Ջամբազյանը:

Բնակարան տեղափոխվելով յուրաքանչյուր ընտանիք պայմանագիր է կնքում հիմնադրամի հետ: Ըստ պայմանագրի բնակիչներն իրենք պետք է հոգան բոլոր կոմունալ ծախսերը: Նրանք իրավունք չունեն վաճառելու կամ ձևափոխելու բնակարանը, քանի որ այն հիմնադրամի սեփականությունն է: Բացի այդ բնակիչներին առաջարկվելու է աշխատանք: Երեք անգամ մերժում ստանալու դեպքում, հիմնադրամն իրավունք ունի չեղյալ համարել պայմանագիրը:

«Մենք նպատակ չունենք որևէ մեկին այստեղից տեղահանելու, բայց մշտապես օգնության սպասելը ճիշտ չէ, - ասում է բարերարը, - ուզում ենք նրանց հետ սովորեցնել այդ վատ մտածելակերպից: Նրանք նույնպես որևէ բան պետք է անեն, որ փոխեն իրենց կյանքը»:

Ներկայումս ընթացքի մեջ է ևս 5 առանձնատների շինարարությունը:

«Այն ժամանակ, երբ ավանի երեխաները ստեղծեն իրենց ընտանիքները և սկսեն ինքնուրույն ապահովել իրենց, դա կնշանակի, որ ծրագիրն իրոք արդարացրեց մեր սպասումները և մենք իրոք կարողացանք օգնել այս մարդկանց»:

13-ամյա Կարինե Մուրադյանը թաղամասի առաջին բնակիչներից է: Նոր բնակարան տեղափոխվելուց հետո նա գրել է հետևյալ բանաստեղծությունը.

Դու լույսի ավան, դու հույսի ավան,
Դու եղել ես քարքարոտ` շրջապատված չքնաղագեղ լեռներով,
Իսկ այժմ կառուցվում ես ինչպես ապարանք` գեղեցիք շենքերով զարդարված, Դու դարձել ես հիասքանչ, ինչպես բացվող վարդն արշալույսին, որ հիացնում է բոլորին:
Դու երկար ժամանակ եղել ես երազանքը մարդկանց,
Եվ աշխարհում կան այնպիսի բարի մարդիկ, որ իրականացնում են երազանքները մարդկանց:
Եվ այստեղ բացվում է դուռը և իրականանում չքավոր մարդկանց երազանքը հին: