§ØÇ·áõó», »Ã» ³í»ÉÇ áõÅ»Õ ë»ÕÙ»Ù ·ÉáõËë...¦

Եթե ամառը դպրոցականների համար ավանդաբար արձակուրդների սեզոն է, և նրանք երեք ամիս մոռանում են դպրոցի մասին, ապա այն դեռահասների համար, ովքեր փորձում են հաջորդ քայլով բուհ ընդունվել, ամառը բոլորովին այլ բան է:

17-ամյա Լիլիթ Ասատրյանի և նրա նմանների համար սա նյարդային և լարված ամառ է:

Առավոտյան և երեկոյան նա զբաղված է իր պարապմունքներով, իսկ կեսօրին, մինչ նրա ընկերները գուցե վայելում են երևանյան սրճարանները, աղջիկը շրջապատված է գրքերով:

«Այս պահին ինձ թվում է, որ սա իմ կյանքի ամենամեծ փորձությունն ու ամենադժվար շրջանն է, - ասում է Լիլիթը: - Երկու տարի շարունակ պարապել եմ, որպեսզի հասնեմ նպատակիս՝ ընդունվեմ բարձրագույն ուսումնական հաստատություն: Այդ ամենի արդյունքը կերևա այս ամռանը»:

Լիլիթը, իր հազարավոր հասակակիցների նման, ամառվա այս տոթ ու հուզումնալից ամիսներին պատրաստվում է բացել իր կյանքի ճանապարհը, որը սկսվում է բուհական կրթությամբ:

«Դիմել եմ կիբեռնետիկայի բաժին, և եթե հաջողվի, շատ հետաքրքիր մասնագիտություն կստանամ ու լավ աշխատանք կունենամ: Բացի այդ, կրթությունը հնարավորություն կընձեռի ինձ առավել կրթված ու հետաքրքիր շրջապատ ունենալ», - ասում է Լիլիթը:

Մեծամասնության նպատակը նույնն է՝ լավ ապագա ապահովել, շարունակել ուսումն արտասահմանում կամ լավ վարձատրվող աշխատանք գտնել: Իսկ տղաներից ոմանց համար բուհը զինվորական ծառայությունից խուսափելու միջոց է: Բոլորի համար հուլիս-օգոստոս ամիսներին մայրաքաղաքի բուհերն ու դրանց մերձակա տարածքները վերածվում են նյարդային սպասման կենտրոնների:

Դիմորդները սրտի թրթիռով մտնում են քննասենյակներ, մինչ դրսում՝ շենքերի ստվերի տակ կանգնած, նրանց անհամբերությամբ սպասում են ծնողները: Եվ վայ այն ուսանողին, որը բոլորից շուտ ավարտում և դուրս է գալիս շենքից: Նրա վրա է տեղում ծնողների հարցերի տարափը, որոնք անհամբերությամբ սպասում են որևէ ակնարկի իրենց երեխայի ճակատագրի վերաբերյալ:

Սա պատմություն է, որը կրկնվում է ամեն տարի, և բազմաթիվ խոսակցությունների և բամբասանքների թեմա դառնում:

Այս տարին ևս ծանրաբեռնված է, քանի որ չնայած սոցիալական պայմաններին ու դժվարություններին, երիտասարդները ջանասիրաբար պատրաստվում են, ծնողները համառում են, իսկ դիմորդների թիվը տարեցտարի աճում է:

Ըստ վիճակագրության, 2003 թվականին հանրապետությունում գրանցվել են պետական բուհերի ուսանող դառնալու ակնկալիք ունեցող 17180 դիմորդներ:

«Տարեցտարի դիմորդների թիվը մեծանում է, - ասում է Հայաստանի հանրապետության պետական բուհերի ընդունելության հանրապետական ընդունող հանձնաժողովի պատասխանատու քարտուղար Վաղարշակ Խաչատրյանը: - Ինչպես միշտ, այս տարի ևս հետաքրքրություն է նկատվում որոշակի մասնագիտությունների և բուհերի նկատմամբ»:

Խաչատրյանի հավաստմամբ, յուրաքանչյուր ժամանակաշրջան ունի իր սիրված մասնագիտությունները և, հետևաբար, այդ ժամանակահատվածում նկատվում է դիմորդների ամենամեծ հոսքը տվյալ ֆակուլտետներ:

§ú¯, »ë ·Çï»Ù, »ë ·Çï»Ù ³Ûë Ù»ÏÁ¦:

Այս տարի ամենից շատ դիմորդներ գրանցվել են Երևանի պետական համալսարանում, որին հաջորդում է Հայաստանի պետական արտարագիտական համալսարանը, այնուհետև, որքան էլ զարմանալի է, գալիս է Հայկական մանկավարժական ինստիտուտը: Չորորդ տեղը զբաղեցնում է Երևանի պետական տնտեսագիտական ինստիտուտը:

Դիտարկումները ցույց են տալիս, áñ այս տարի առավել մեծ մասսայականություն են վայելում բարձր տեխնոլոգիաների ոլորտին առնչվող մասնագիտությունները, որի արդյունքում առավել մեծ թվով դիմորդներ գրանցվել են ԵՊՀ-ի կիրառական մաթեմատիկայի և Երևանի ճարտարագիտական համալսարանի կիբեռնետիկայի ֆակուլտետներում՝ հույս ունենալով ձեռք բերել ծրագրավորողի մասնագիտություն և հետագայում գտնել լավ վարձատրվող աշխատանք:

Ինչպես նախկին տարիներին, այնպես էլ այս տարի մեծ թվով դիմորդներ ընտրել են «ավանդական» ֆակուլտետներ՝ օտար լեզուների, տնտեսագիտության, իրավաբանության, բանասիրության և այլն:

«Որքան էլ զարմանալի է, անցյալ տարվա համեմատությամբ դիմորդների կտրուկ աճ է գրանցվել Հայկական մանկավարժական ինստիտուտում և ¶յուղատնտեսական ակադեմիայում, - ասում է Վաղարշակ Խաչատրյանը: - Նման հետաքրքրությունը պայմանավորված է ինչպես այդ ինստիտուտներում նոր բաժինների առկայությամբ, այնպես էլ այլ հանգամանքներով»:

Խաչատրյանի հավաստմամբ քաջալերող է այն փաստը, որ այս տարի, ի տարբերություն նախորդ տարիների, Գյուղակադեմիա դիմողների մեջ առավել մեծ թիվ են կազմում ոչ թե մայրաքաղաքի, այլ գյուղական համայնքների երիտասարդները:

«Մասնագիտություններ կան, որոնք գյուղերում այսօր շատ արդիական են, սակայն մասնագետներ չկան, և այդ բացը փորձում են լրացնել երիտասարդները, - ասում է Խաչատրյանը: - Այս ամենը, ինչ խոսք, ապագայում կունենա իր դրական հետևանքը»:

²Ù³éÁ ë»ñï»Éáõ Å³Ù³Ý³Ï ¿ µáõÑ»ñ ÁݹáõÝíáÕÝ»ñÇ Ñ³Ù³ñ:

Իսկ ինչ վերաբերում է մանկավարժի չարչրկված մասնագիտությանը, որը հատկապես վերջին տարիներին՝ ցածր աշխատավարձի և վատ աշխատանքային պայմանների պատճառով հետին պլան էր մղված, այսօր իրավիճակը կարծես փոխվում է:

«Շատ են դիմորդները Մանկավարժական ինստիտուտ, - ասում է Խաչատրյանը, - ինչը բացատրվում է այն հանգամանքով, որ աճել է պետության հետաքրքրությունը և հոգատարությունը ուսուցիչների հանդեպ: Ուսուցիչների աշխատավարձը տարեցտարի բարձրանում է, կան նրանց սոցիալական վիճակի բարելավմանն ուղղված ծրագրեր, և այդ պատճառով այսօր շատերն են ձգտում մանկավարժական կրթության, ինչը գովելի է»:

Այս տարի ևս, այլ մոդայիկ մասնագիտությունների համեմատությամբ, ավելի քիչ ժողովրդականություն են վայելում քիմիայի, ֆիզիկայի և այլ բնագիտական ֆակուլտետները:

17180 դիմորդների գրեթե կեսը չեն հասնի իրենց կրթական նպատակներին, քանի որ պետական բուհերում ուսանելու հնարավորություն կստանան միայն 9790 ուսանողներ: Միայն 4144 ուսանող կսովորի անվճար, 5646-ը ստիպված կլինի վճարել:

Իսկ այն դիմորդները, որոնք դուրս կմնան մրցույթից, կամ կընտրեն մասնավոր բուհերը, կամ էլ կսպասեն մյուս տարվա ընդունելության քննություններին, երբ այս գործընթացը կրկնվի: