Մրցույթին մասնացում էին տարբեր տարիքի ավելի քան 50 երաժիշտներ 15 երկրներից, այդ թվում՝ Ռուսաստանից, Բուլղարիայից, Ռումինիայից, Վրաստանից, Ուկրաինայից և Սլովակիայից:

«Մրցույթի մեկնելիս պատկերացում անգամ չունես, թե ինչ ուժերի ես հանդիպելու, - ասում է Լիլիթի ուսուցիչ Հասմիկ Հակոբյանը, - Ուստի կենտրոնացնում ես ուժերդ և մտածում ես միայն պատվով տուն վերադառնալու մասին: Այս դեպքում մենք վերադարձանք հաղթանակով, ինչը չափազանց հաճելի է, քանի որ ներկայացնում էինք Հայաստանը»:

Հակոբյանն ասում է, որ շնորհալի փոքրիկ դաշնակահարի շնորհիվ բոլոր ներկաները հնարավորություն ունեցան ծանոթանալ հայկական դաշնամուրային դպրոցի մակարդակին և տեխնիկային:

«Իր առաջին կատարումներով Լիլիթը գրավեց մասնագետների ուշադրությունը, - ասում է Հակոբյանը, - Տարբեր ազգերի տասն անդամներից կազմված ժյուրիի շատ ներկայացուցիչներ առանձնահատուկ նշեցին, որ հայ դաշնակահարուհու կատարումներն անզուգական էին»:

Լիլիթը Երևանի Սպենդիարյանի անվան երաժշտական դպրոցի հինգերորդ դասարանի աշակերտուհի է և մրցույթին պատրաստվելիս պարապել է օրական առնվազն երկու ժամ:

«Այս մրցույթն իմ կյանքում առաջինն էր, ու ես երջանիկ եմ, որ հաջողության հասա, - ասում է նա, - Սկզբում, երբ հայտարարում էին հաղթողներին, և իմ անունը նույնպես տվեցին, մայրս սկսեց լաց լինել, ինձ էլ թվաց, ես ինչ-որ բան այն չեմ արել, և նա ինձնից դժգոհ է: Հետո հասկացա, որ դրանք երջանկության արցունքներ էին: Ես հաջողությունից չգիտեի, ինչ անել»:

Վերջին շաբաթներին ուսուցիչն ու աշակերտը՝ անտեսելով դասասենյակի ուշ-աշնանային ցուրտը, պատրաստել են Մենդելսոնի, Բախի և այլ կոմպոզիտորների ստեղծագործությունները:

Հակոբյանն ասում է, որ չգիտեր, թե ինչպես են հասնելու Հունաստան, քանի որ բոլոր հրավիրված մասնակիցներն իրենք պետք է հոգային իրենց ծախսերը: Սակայն ճանապարհածախսը հոգացին Լիլիթի Մոսկվայում բնակվող հարազատները:

Ուսուցիչն ասում է, որ Լիլիթն անբարենպաստ պայմաններում գոյատևող տաղանդի օրինակ է: Երաժշտական դպրոցի դասարանները չեն ջեռուցվում, իսկ ուսուցիչը յուրաքանչյուր աշակերտի համար ստանում է ամսական ընդամենը 1200 դրամ (մոտ 2 դոլար):

«Եթե մի փոքր ավելի ուշադրություն լիներ, մենք շատ հաջողությունների կհասնեինք, - ասում է Հակոբյանը, - Տաղանդավոր շատ երեխաներ կան, ովքեր հնարավորություն չունեն մասնակցելու միջազգային մրցույթների, բայց ես համոզված եմ, որ նրանք կվերադառնային մեծ նվաճումներով: Սակայն այստեղ, կարծես, ամեն ինչ անտարբերության է մատնված»:

Ինչպիսի անտարբերություն էլ Լիլիթը զգացած լիներ, դա նվազեց այն ընդունելությունից, որին նա արժանացավ, երբ դպրոց վերադարձավ իր վկայականով և հատուկ մեդալով:

«Ինձ լավ ընդունեցին իմ դպրոցներում. երաժշտական դպրոցում բոլորը սրտանց շնորհավորեցին, իսկ հանրակրթական դպրոցում տոնակատարություն էին կազմակերպել», - ասում է նա:

Դպրոցը զարդարել էին փուչիկներով և շնորհավորական պաստառով: Դպրոցի տնօրենը երիտասարդ դաշնակահարուհուն գովասանագիր է հանձնել, իսկ երկու հայուհիներ ԱՄՆ-ից ուղարկել էին շնորհավորական բացիկներ և 10 ու 20 դոլար՝ որպես նվեր: