Հունվարի 27-ին Եվրախորհրդի խորհրդարանական վեհաժողովի (ԵԽԽՎ) լիագումար նստաշրջանում թյուրիմացություններից խուսափելու նպատակով Հայաստանին վերաբերող զեկույցում փոփոխվեց հայ ներկայացուցիչներին մտահոգող մի պարբերություն:

Ինչպես «ԱրմենիաՆաուն» հայտնել էր հունվարի 16-ի իր մի հոդվածում, ԵԽԽՎ-ում Հայաստանի պատվիրակությունը մտահոգված էր 28 հոդվածներից բաղկացած ÙÇ բանաձևի ենթահոդվածներից մեկով, որտեղ ասվում էր. «Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորման և այլ գրավյալ տարածքների ուղությամբ բանակցություններում առաջընթաց չի արձանագրվել»:

«Մենք պետք է ամեն ինչ անենք, որ այդ բանաձևն այդ ձևով չդրվի քվեարկության», հայտարարել էր ԱԺ արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովի նախագահ Արմեն Ռուստամյանը:

Հայ խորհրդարանականների առաջարկով բանաձևից հանվել է «այլ» բառը:

Չնայած հայկական պատվիրակությունը Ստրասբուրգից վերադառնալու է վաղը՝ հունվարի 31-ին, այդ ձևակերպումն արդեն աղմկոտ քննարկումների առիթ է դարձել Հայաստանի քաղաքական շրջաններում:

Հայաստանը հաղթանա՞կ է տարել, թե՞ պարտություն է կրել Ստրասբուրգում կայացած խոսքերի պատերազմում: Պատվիրակության ընդդիմադիր անդամները բանաձևում պահպանված «գրավյալ տարածքներ» արտահայտությունը համարում են պարտություն:

«Ցավոք, մեր երկրի արտաքին քաղաքականությունը կրեց դաժան պարտություն: «Այլ» բառի քվեարկությանը մասնակցեցին ընդամենը 40 մարդ: Փաստորեն, 45 երկրների 313 պատվիրակներից ընդամենը 17-ի քվեարկությամբ որոշվեց մեր երկրի համար հույժ կարևոր հնչողություն և հետևանքներ ունեցող հարցը», ասել է ընդդիմադիր «Ազգային միաբանություն» կուսակցության առաջնորդ Արտաշես Գեղամյանը:

«Արդարություն» դաշինքի քարտուղար Վիկտոր Դալլաքյանի գնահատմամբ հաստատված ձևակերպումը արտացոլում է ԵԽԽՎ-ում Հայաստանի պատվիրակության թուլությունը:

««Լեռնային Ղարաբաղ և այլ գրավյալ տարածքներ» ձևակերպումը պահպանվել է Ադրբեջանին վերաբերող բանաձևում: Ըստ էության ոչինչ չի փոխվել», ասել է Դալլաքյանը:

Ազգային ժողովրդավարական միության նախագահ Վազգեն Մանուկյանը բնական է համարում ձևակերպման մեջ տեղի ունեցած փոփոխությունը, իսկ նստաշրջանի արդյունքները՝ ոչ հաջող:

«Այն սկզբից էլ դրված էր, որ հանվեր: Եթե այդ բառը մնար, կստացվեր, որ Ղարաբաղի վերաբերյալ բանակցություններն արդեն ավարտվել են և ԼՂ-ն համարվում է գրավյալ տարածք, որը պետք է վերադարձվի Ադրբեջանին»:

Արտաշես Գեղամյանը «խայտառակություն» բառով է բնորոշել զեկույցում տեղ գտած մեկ այլ ձևակերպում.

«ԵԽԽՎ-ն ափսոսանք է հայտնում, որ առաջընթաց չի արձանագրվել Լեռնային Ղարաբաղի համար Հայաստանի և Ադրբեջանի հակամարտությանը խաղաղ լուծում գտնելու հարցում»:

Նստաշրջանում այս դրույթին դեմ է արտահայտվել Դաշնակցության բյուրոյի անդամ Արմեն Ռուստամյանը: Նրա մոտեցմամբ բանաձևը ներկայացնում է Ղարաբաղի հիմնահարցը որպես հակամարտություն Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև, որի հետևանքով ղարաբաղյան խնդիրը մղվում է երկրորդ պլան:

«Դիտարկման ոչ մի խումբ չի եղել Ղարաբաղում: Այդ խմբով պետք է զբաղվել կա՛մ լրջորեն, կա՛մ թողնել, որ նրանով աշխատի այն կառույցը, որը փորձ ունի, օրինակ՝ ԵԱՀԿ-ն: ìերջինս հասկանում է, որ վտանգավոր է կտրուկ քայլեր անելը»:

Սակայն, քանի որ Ռուստամյանի առաջարկը նախապես չէր քննարկվել, հանձնաժողովում փաստաթուղթն ընդունվեց այդ ձևակերպմամբ:

Աղմկոտ քննարկումների նյութ են դարձել նաև ընդդիմության ներկայացուցիչ Շավարշ Քոչարյանի առաջարկները, մասնավորապես վստահության հանրաքվեի շուրջ, որոնք, սակայն, բոլորն էլ մերժվել են:

«2003-ի փետրվարին, հետևելով նույն Եվրախորհրդի դիտորդական առաքելության հորդորներին, ընդդիմությունը գնաց սահմանադրական ճանապարհով՝ թե՛ «Ազգային միաբանությունը», թե՛ ՀԺԿ-ն: Արդյունքում ծնվեց ՍԴ հայտնի որոշումը, որով առաջարկվեց անցկացնել վստահության հանրաքվե: Այսինքն՝ մենք հետևել ենք Եվրախորհրդի բոլոր երաշխավորություններին, սակայն իր քվեարկությամբ ԵԽ-ն տեր չկանգնեց իր որոշումներին», հայտարարել է Գեղամյանը:

Հայաստանի արտգործնախարար Վարդան Օսկանյանը հանրային հեռուստատեսությանը տված հարցազրույցում հայտարարել է, թե Հայաստանի պատվիրակությունը պառակտված է աշխատում:

«Մեր ընդդիմությունն իր խնդիրներն է առաջ տանում, իշխանափոխության խնդիրը տեղափոխել է Ստրասբուրգ: Փաստորեն մեր, կեղտոտ լվացքը տարել են այնտեղ և աշխատանք են տանում, որ հենց այդ զեկույցի մեջ տեղ գտնի իշխանափոխության խնդիրը», ասել է Օսկանյանը: