Էդիկ Բաբայանի աչքերը փայլատակում են, երբ նա խոսում է իր ծննդավայրի՝ Լեռնային Ղարաբաղի Հադրութի շրջանի մասին: Ձայնը սկսում է դողալ, երբ պատմում է պատերազմի թեժ օրերից, մարտական ընկերներից:

Էդիկ Բաբայանը.

«Հադրութցիներին բնորշ է ազնվությունը, ուղղամտությունն ու վեհանձնությունը, սակայն նրանք ըմբոստանում են, երբ ոտնահարվում է նրանց ազգային արժանապատվությունը: Տարիներ շարունակ նրանք դառնացած էին սեփական հողի վրա ապրելու իրենց իրավունքի ոտնահարումից», ասում է նա:

61-ամյա Բաբայանը «Դիզակ» հայրենակցական բարեգործական միության նախագահն է: Միությունը ստեղծվել է 1990 թվականին և միավորում է 12 գյուղական համայնքներ: Նա ասում է, որ միությունը կոչվել է Հադրութի հին անվանումով: Շրջանում այսօր էլ կա Դիզափայտ լեռը, որից էլ առաջացել է գավառի Դիզակ անունը: Իսկ «հադրութ» նշանակում է երկու հոսող գետերի արանքում գտնվող տարածք:

Սկզբում միությունը հիմնականում զբաղվում էր Ադրբեջանից բռնագաղթվածներին օգնելով և շրջանի ինքնապաշտպանական ջոկատների համար միջոցներ հայթայթելով:

Բաբայանը պատմում է. «Պատերազմի օրերին քուն ու հանգիստ չունեինք: Մեկ ուղղաթիռ էինք բարձում, մեկ՝ բեռնատար: Գնում էինք Գորիս կամ Գյումրի վառելանյութ ու զենք բերելու: Հադրութցիներից կազմված ինքնապաշտպանական առաջին ջոկատը մարտի դաշտ դուրս եկավ 1991 թվականի հուլիսի 25-ին»:

1994 թվականին հայտարարված զինադադարից հետո «Դիզակ»-ում որոշեցին հրատարակել գիրք-հուշամատյան նվիրված Արցախի պատերազմում զոհված հադրութցիների հիշատակին:

«Այդ վճռին մեզ բերեցին կորստի ծանր ցավը և զոհվածների նկատմամբ ունեցած մեր հարգանքն ու երախտագիտությունը: Նրանք անմահացան դարերով», ասում է Բաբայանը:

2000 թվականին բարերարների օգնությամբ հրատարակվում է«Դիզակցիներ» գիրքը, որում ներկայացված են Արցախյան գոյամարտում նահատակված 333 հադրութցի ազատամարտիկների լուսանկարները համառոտ կենսագրական տեղեկություններով:

Բաբայանն ասում է. «Գրքում ներկայացրինք նաև պատերազմի տարիներին զոհված խաղաղ բնակիչներին: Նրանց բոլորի անունները գրանցվեցին ոչ միայն Արցախի ազատագրական պայքարի պատմության մեջ, այլև ապրողների հիշողության մատյանում: Նրանցից յուրաքանչյուրը մի տան կանթեղ էր, գերդաստանի սյուն, հույս ու հավատ: Մենք՝ ապրողներս, պարտական ենք նրանց»:

Գիրքը չի վաճառվում, այն անվճար տրվում է զոհվածների ընտանիքներին:

«Երբ գիրքը իրենց ձեռքն էին վերցնում նրանց մայրերը, կանայք ու երեխաները, միաժամանակ և՛ ուրախություն էին ապրում, և՛ հպարտություն: Նրանք շնորհակալ են, որ իրենց սիրելիների կյանքը գիրք-պատմության ենք վերածել», ասում է Բաբայանը:

Այսօր «Դիզակ» միությունը մտադիր է վերահրատարակել «Դիզակցիներ» գիրքը:

Բաբայանը բացատրում է. «Մտադիր ենք լրացնել նախորդ հրատարակության բացթողումները, ավելացնել զոհված ազատամարտիկների լուսանկարները, ինչպես նաև տեղեկություններ ներկայացնել մի քանի հրամանատարների մասին»:

«Դիզակը» նաև նախատեսում է միջոցներ հայթայթել մի քանի գյուղերում զոհված ազատամարտիկների հուշահամալիրներ կառուցելու համար: Սակայն Բաբայանն ասում է, որ միայն գրքի վերահրատարակման համար պահանջվում է 2400 դոլար:

«Այս խնդիրների իրականացման համար դիմում ենք տարբեր գերատեսչությունների և անհատ մարդկանց՝ խնդրելով օգնություն ցույց տալ», ասում է Բաբայանը:

Նրանք, ովքեր կցանկանան օգնել, կարող են գումարն ուղարկել կազմակերպության հաշվի համարով՝

Beneficiary's bank: ARMECONOMBANK
AMIRYAN STR. 23/1, YEREVAN 375002, ARMENIA
SWIFT: ARECAM 22
CHIPS NUMBER: 0365362

Bank corr: CITIBANK N.A., NEW YORK, USA
Swift: CITI US 33
ABA: 021000089
ACOUNT No: 36121242 of ARMECONOMBANK

Beneficiary: "DIZAK"
ACC 163008207520