Երբ նախագահական թեկնածու Ստեփան Դեմիրճյանի կողմնակիցները հանրահավաքներ կազմակերպեցին ի պատասխան Ռոբերտ Քոչարյանի վերընտրության, նրանց առաջնորդները կոչ արեցին ընդդիմությանը որպես բողոքի նշան «վրանների քաղաք» խփել Երևանում:

Ոմանք հետևեցին այդ կոչին, քանի որ արդեն երկուշաբթի օրը Կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովի շրջակայքում կարելի էր տեսնել վրանների խմբեր:

Դրոշներով ու պաստառներով՝ հանրապետության տարբեր մարզերի բնակիչները միախմբվել էին երկու ճամբարներում՝ Կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովի աջ ու ձախ ափերում՝ փշալարերի դիմաց:

Հրազդանից, Գավառից, Աբովյանից, Կոտայքից, Աշտարակից, Երևանից, Գյումրիից, Արարատից, Էջմիածնից, Մարտունուց եկած մարդիկ գիշեր-ցերեկ հերթապահում էին, քանի որ գարնանային առաջին օրերը մի փոքր ավելի մեղմ էին նման միջոցառման համար, քան դրանց նախորդած ձմռան ցրտերը:

Ժամանակ առ ժամանակ «Դեմիրճյան՝ նախագահ», «Քոչարյան, հեռացի՛ր» և այլ արտահայտություններ վանկարկելուց հետո, մասնակիցները զրուցում էին միմյանց հետ: Կիսում էին իրենց հոգսերը, երեկոյան խարույկ էին վառում, և ուտում կողքի շենքերի և այլ թաղամասերի բնակիչների բերած ուտելիքը:

Երեք երեխայի մայր Հասմիկ Նահապետյանը գրեթե բղավում էր՝ պատմելով արտագաղթի հսկայական չափերի, հայրենիքը լքած իր երեխաների, մենակության և արդարության մասին:

«Մենք տեղակայվել ենք այստեղ, որպեսզի ԿԸՀ-ն սթափվի, բացի քվեատուփերն ու արդար հաշվարկ կատարի, - ասում է Վիկա Կարապետյանը, - Մեզ հետ է ժողովուրդը: Մինչև արդարություն չլինի, մենք մեր ակցիան չեն դադարեցնի»:

Մյուսները նույնպես խոստանում էին շարունակել մինչև վերջ:

Սակայն «վրանների քաղաքի» համար ամեն ինչ վերջացավ սկսվելուց երեք օր հետո: Հինգշաբթի օրվա դրությամբ, բողոքավորները վերադարձել էին իրենց տները՝ ոմանք խոստանալով ակցիա կազմակերպել Սահմանադրական դատարանի մոտ, երբ Ստեփան Դեմիրճյանը պաշտոնապես ներկայացնի իր հայցը՝ բողոքելով ընտրություններն իրենից գողանալու դեմ: