Երևանի Աբովյան փողոցի վրա գտնվող համար 44 շենքում իր այցելուներին է սպասում Ծիածանային պարտեզը:

Հեքիաթային զանգի ղողանջներին արձագանքում են ջերմ ընդունելությամբ: Ծիածանային պարտեզ մտնելուն պես՝ զգում և տեսնում ես այն զարմանահրաշ յոթ ծիածանային գույները, որոնցով կառուցվել է պարտեզի իրական հեքիաթը:

«Ամեն օր շուրջ 20 ընտանիք այցելում է մեր կենտրոնը, որտեղ ծնողներն ու երեխաները գտնվում են խաղաղ ու հաճելի միջավայրում», - ասում է Կանաչ հարկ Ծիածանային պարտեզի Երեխայի վաղ սոցիալականացման կենտրոնի տնօրեն Նունե Ավետիսյանը:

Այս պարտեզում երեխաներին թույլատրվում է անել ամեն ինչ: Խաղում են բոլոր այն խաղերը, որ հաճախ արգելում են ծնողները, սակայն պետք է խստորեն պահպանեն երկու կանոն. ջրով լի ավազանին մոտենալիս պետք է գոգնոց կապեն և հեծանիվ քշելիս չպետք է անցնեն նշված սահմանը:

Պարտեզի հոգեվերլուծաբան, Վալերի Բրյուսովի անվան Օտար լեզուների պետական համալսարանի հոգեբանության ամբիոնի վարիչ Անժելա Վարդանյանն ասում է. - «Մեզ մոտ «չի կարելի» գոյություն չունի: «Չի կարելի»-ն պարտեզում անում են տրամաբանորեն: Ամեն ինչ կարելի է, սակայն՝ հասկանալով»:

Երևանի Ծիածանային պարտեզը ստեղծվել է 1996 թվականին՝ «Հայաստանի մանկություն» ֆրանսիական կազմակերպության շնորհիվ: Կազմակերպության նախագահ Էրիկ Լեգրոն սկսել է բարեգործական օգնություն ցույց տալ Հայաստանի մանկատներին ու գիշերօթիկ դպրոցներին 1988 թվականի երկրաշարժից շատ չանցած:

«Հայաստանի մանկություն» կազմակերպությունն անդամակցում է «Լը Հաղպ» (քնար) ֆրանսիական ընկերակցությանը, որն էլ Ծիածանային պարտեզի սեփականատերն է: «Լը Հաղպի» նախագահ Ուիլլի Բարալը առ այսօր էլ հովանավորում է պարտեզին, որտեղ նաև վերապատրաստվում է աշխատակազմը: Վարդանյանի ղեկավարությամբ կազմակերպվում են ընթացիկ սեմինարներ:

Ի տարբերություն Հայաստանի այլ մանկական հաստատությունների, Ծիածանային պարտեզ այցելում են ծնողները և նրանց 0-4 տարեկան երեխաները: Այստեղ նրանք ձեռք են բերում նոր մտածելակերպ: Պարտեզը ժամանցի ու հանգստի վայր է:

«Մենք չենք խառնվում երեխաների խաղին, նրանց ազատ ենք թողնում, - ասում է մանկավարժ Աշխեն Նարիմանյանը, - Ծնողները հաճախ են միջամտում, մենք էլ մեղմորեն կանխում ենք նրանց»:

Նարիմանյանը կարևորում է երեխայի ազատությունը, նրա ազատ միտքը: Երեխան իր նախասիրությունների ու խաղի տերն է:

Պարտեզի պատին դրոշմված ծիածանը խորհրդանշում է երկնքի ու երկրի միությունը: Կյանքի մեկ այլ խորհրդանիշ է փոքրիկ շատրվանից ջրավազան թափվող ջուրը: Փայտե դղյակի սանդուղքով երեխաները բարձրանում են երկրորդ հարկ և վերևից դիտում իրենց աշխարհը:

«Այս խիստ քաղաքականացված աշխարհում պարտեզի ծնունդն այն առաջին հեղաշրջող քայլն է, որով վերականգնվում և հաստատվում է երեխա-անձի վստահության իրավունքը», - գրում է կենտրոնի տնօրեն, հոգեբան-մանկավարժ Կարինե Բարիկյանը «Փոքրիկ քայլերի հեղափոխություն» գրքում:

2000 թվականից պարտեզին հովանավորում են նաև Բարիկյանը և նրա ամուսինը՝ Րաֆֆի Սեթյանը:

Երեխաների և ծնողների համար պարտեզը գործում է անվճար: Յոթ տարիների ընթացքում այն ընդունել է մոտ 21000 երեխա: Երբ երեխան մտնում է պարտեզ, գրատախտակին գրանցվում է նրա անունն ու տարիքը:

«Հոգեբանն աշխատանքի այնպիսի մեթոդներ է կիրառում, որ ծնողը խաղի և նկարչության միջոցով կարողանա հասկանալ սեփական երեխայի խնդիրը, - ասում է Ավետիսյանը, - Միշտ հանդիպում են առանձնահատուկ երեխաներ, որոնք երբեք չեն կրկնում միմյանց: Լսում ենք, օգնում ու հասկանում նրանց այնքանով, որքանով նրանք վստահում են մեզ»:

Ծիածանային պարտեզների թիվն աշխարհում հասնում է 300-ի: Առաջինը հիմնադրվել է 1979 թվականին Փարիզում:

«Առանձնահատուկ ուշադրություն ենք դարձնում հղի կանանց, նրանց հոգեբանական վիճակին, - ասում է Վարդանյանը, - Չէ՞ որ դեռևս ներարգանդային փուլում երեխան սկսում է հասկանալ ամեն ինչ: Նա արդեն ունենում է իր «եսը»»:

Կենտրոնը նաև դարձել է ամուսնալուծված զույգերի հանդիպման վայր: Այստեղ նրանք հաճախ վերականգնում են իրենց հարաբերություններն ու ընտանիքները:

Պարտեզի 18 հոգուց բաղկացած աշխատակազմն օգնում է երեխաներին զարգացնել նրանց ստեղծագործական աշխարհը՝ մեկնաբանությունները թողնելով ծնողներին:

«Ծնողներն ու երեխաները միմյանցից չեն բաժանվում, - ասում է Ավետիսյանը, - Սա նախ և առաջ շփման վայր է նրանց համար՝ շփում, որ միջնորդվում է հոգեբանի վերլուծությամբ, և հաճախ օգնում է ծնողներին հաղթահարել երեխաների հանդեպ ունեցած իրենց ագրեսիան»:

Երեխաները պարտեզից տուն են գնում ուրախ և ոգևորված: Նրանք անհամբեր սպասում են հաջորդ այցելությանը: Մանկավարժ Նարիմանյանը նշում է, որ ծնողներն ասում են, թե հազիվ են կարողանում երեխաներին տանը պահել մինչև ժամը 11-ը, երբ պարտեզը բացվում է: