Մարզադահլիճի սահադաշտում ավելի ցուրտ է, քան դրսում, որտեղ ջերմաստիճանը - 6 է:

Սակայն ցրտի մասին մոռանում ես, երբ տեսնում ես 4-6 տարեկան փոքրիկների, որոնք թեթևորեն սահում են բյուրեղապակու նման փայլող սառույցի վրայով:

Վեցամյա Գարիկ Մկրտչյանը հպարտությամբ ասում է. - «Ինքս եմ ծնողներիս խնդրել, որ ինձ գեղասահքի բերեն: Շատ եմ ընկնում, ցավում է, բայց մեկ է, որոշել եմ աշխարհի չեմպիոն դառնալ»:

Գարիկի նման չեմպիոն են որոշել դառնալ Երևանի գեղասահքի մանկապատանեկան դպրոցի գրեթե բոլոր սաները: Ութամյա Մանե Ղևոնդյանը և Լիանա Բաբախանյանը դպրոց են հաճախում 4 տարեկանից: Նրանք ասում են, որ ամեն օր գալիս են մարզումների, աշխատում են շատ և մի ցանկություն ունեն, որ սահադաշտն ավելի մեծ լինի:

Դպրոցի սահադաշտի լայնությունը և երկարությունը 30 մետր են, իսկ միջազգային չափանիշները պահանջում են 60 մետր երկարություն:

«Երեխաներին այս չափերը չեն խանգարում, սակայն դրանք չեն նպաստում հետագա կատարելագործմանը, - ասում է դպրոցի ուսումնական գծով փոխտնօրեն Վրեժ Մավյանը, - Այնպես որ լավագույն սաներին մարզական պատրաստակամությունը բարձրացնելու համար ուղարկում ենք այլ երկրներ»:

Դպրոցը գործում է 1975 թվականից, և շենքն արդեն լուրջ վերանորոգման կարիք ունի: Հանդերձարաններն ու մարզադահլիճն անմխիթար վիճակում են: Սակայն տնօրինության համար ամենակարևորը սահադաշտը պահելն է:

«Սահադաշտ պահելը բավական դժվար է, - ասում է Մավյանը, - Երրորդ ուսումնական տարին է մեր ջանքերով կարողանում ենք 9-10 ամիս պահել այն (սեպտեմբերից մինչև հունիս)»:

Տարիներ առաջ սահադաշտի համար անհրաժեշտ աղաջուրը սառեցված վիճակում ստանում էին «Նաիրիտ» գիտարտադրական միավորումից: Սակայն «Նաիրիտի» փակումից հետո դպրոցը սկսեց գործել ընդմիջումներով: Այսօր, բարերարների շնորհիվ, դպրոցն ունի սեփական սառեցման կայան:

«Ամեն ինչ մեր ջանքերով ենք անում: Մեր հիմնական նպատակն է պահել դպրոցը, պահպանել հանրապետությունում այս մարզաձևը: Շնորհակալ ենք Շենգավիթի թաղապետարանին, որը հոգում է դպրոցի հոսանքի ծախսերը», - ասում է Մավյանը:

Այսօր մարզադպրոցում մարզվում է 230 երեխա և գործում է 18 խումբ: Բացի գեղասահքից դասավանդում են մարմնամարզություն և պարարվեստ: Ուսումն անվճար է:

Մարզիչ Ալինա Բադալյանը դպրոցում է 1972 թվականից, սկզբում՝ որպես սան, իսկ 1980 թվականից՝ որպես մարզիչ:

«Գեղասահքն իմ կյանքն է: Այստեղ է անցնում իմ ամբողջ օրը», - ասում է նա՝ ավելացնելով, որ իր սաների թվում է Արամայիս րիգորյանը, որը մասնակցում է միջազգային մրցույթների, այդ թվում՝ Եվրոպայի վերջին առաջնությանը:

Իր առաջին 13 տարիների ընթացքում դպրոցը պատրաստել է բազմաթիվ մարզիկների, որոնք մրցանակների են արժանացել Խորհրդային Միությունում: Այսօր մի խումբ համառորեն նախապատրաստվում է Սլովենիայի Լյուբլյանա քաղաքում փետրվարի 5-10-ը կայանալիք պատանիների միջազգային մրցաշարին:

Նրանց մեջ է 10-ամյա Էմիլ Դանիելյանը, որը գեղասահքով զբաղվում է երեք տարի:

Էմիլը պատրաստում է ծրագիր «Գլադիատոր» ֆիլմի երաժշտության նվագակցությամբ:

«Կերպարս զինվոր կլինի», - ասում է նա:

Մինչև Սլովենիա մեկնելը հայ երեխաները մի քանի օր կմարզվեն Մոսկվայի սահադաշտերից մեկում:

Այս տարի լավագույն սաները մեկնել էին Մոսկվա մարզումների: Տնօրեն Սամվել Խաչատրյանի անձնական կապերի շնորհիվ, սահադաշտը տրամադրվել է սաներին անվճար, մինչդեռ սահադաշտի վարձակալության մեկ ժամն արժե 200 դոլար:

Երևանի գեղասահքի մանկապատանեկան դպրոցը 1995 թվականից Գեղասահքի միջազգային ֆեդերացիայի լիիրավ անդամ է: Մավյանն ասում է, որ իրենց փոխհարաբերությունները հատկապես սերտ են Կանադայի գեղասահքի ֆեդերացիայի հետ:

«Ֆեդերացիայի նախագահ Դեյվիդ Դորը մեծ մարդ է մեզ համար, օգնում է մեզ շատ հարցերում, - ասում է Մավյանը, - Արդեն երրորդ տարին է դպրոցին ապահովում են չմուշկներով, որ երեխաներն օգտագործում են միմյանց փոխանցելով: ԱՄՆ գեղասահքի ֆեդերացիան նույնպես օգնում է մեզ: Աջակցություն ենք ստանում մեր ֆեդերացիայի քարտուղար ամերիկահայ Փոլ Վարադյանից: Նա մշտապես ապահովում է մեզ լավագույն հագուստներով և չմուշկներով»:

Առջևում դպրոցը բավականին մեծ ծրագրեր ունի: Փետրվարի վերջին կմասնակցեն Չեխիայում կայանալիք պատանիների աշխարհի առաջնությանը, մարտին Վաշինգտոնում կայանալիք երիտասարդների աշխարհի առաջնությանը, ինչպես նաև ապրիլին Մոսկվայում կայանալիք մեկ այլ մրցաշարի:

«Գեղասահքը ոչ միայն սպորտ է, այլ նաև արվեստ, - ասում է մարզիչ Գարիկ Ծաղոյանը, - Միակ ցանկությունս սաներիս դրա բարձունքներին հասցնելն է»: