Ռուբեն Ավագյան, Հայաստանի միացյալ կուսակցության նախագահ և «Մանց» համալսարանի տնօրեն: Ծառայել է Խորհրդային Հայաստանի տարբեր իրավապահ մարմիններում: 1995 թվականին Պաշտպանության նախարարությունում հիմնել և գլխավորել է Միջազգային իրավունքի բաժինը: Զորացրվել է 2000 թվականին՝ ազգային անվտանգության գնդապետի կոչումով: Ամուսնացած է, ունի երկու երեխա:

Նրա նախընտրական ծրագրում հատուկ ուշադրություն է հատկացվում սահմանադրական բարեփոխումներին, որոնք ուղղված են օրենսդրական, գործադիր և դատական իշխանությունների բոլոր ֆունկցիաների հստակ տարբերակմանը: Արտաքին քաղաքականության ոլորտում առաջնայինը Հայ Դատի հարցն է: Նրա ծրագրի կարևորագույն կետերից են երկքաղաքացիության ընդունումը և անվճար առողջապահության ու կրթության վերականգնումը սոցիալապես անապահով խավերի համար:

Ստեփան Դեմիրճյանը Հայաստանի ժողովրդական կուսակցության նախագահն է՝ կուսակցություն, որ հիմնել և գլխավորել է նրա հայրը՝ Կարեն Դեմիրճյանը: 1988 թվականից մինչև այժմ «Մարս» բաժնետիրական ընկերության տնօրենն է: Ամուսնացած է, ունի երեք դուստր:

Նրա ընտրական ծրագրում նշվում է, որ բոլոր առանցքային պաշտոնները տեղական ինքնակառավարման մարմիններում պետք է լինեն ընտրովի, և ոչ թե նշանակովի: Հարաբերությունները Ռուսաստանի հետ պետք է լինեն գերակայող, համագործակցությունը՝ ավելի սերտ և արդյունավետ: Մամուլը պետք է դառնա իսկական չորրորդ իշխանություն և պետք է վայելի լիակատար ազատություն՝ անկախ ֆինանսավորման աղբյուրներից: Սոցիալական քաղաքականությունում հատուկ ուշադրություն է դարձվում առողջապահությանը և ընտանիքների ամրապնդմանը:

Արտաշես Գեղամյան, «Ազգային միաբանություն» կուսակցության նախագահ, միացել է կոմունիստական կուսակցությանը 1972 թվականին և դուրս է եկել նրա կազմից 1990-ին: 1995 թվականից Ազգային Ժողովի պատգամավոր է: Ամուսնացած է, ունի երկու որդի:

Նրա ծրագրի ներքին քաղաքականության ոլորտի առաջնային խնդիրներն են Հայաստանում տիրող ընդհանուր ճգնաժամի հաղթահարումը և քաղաքացիական հասարակության կառուցումը: Սփյուռքի և Հայաստանի կառավարության միջև հարաբերությունների կարգավորման նպատակով անհրաժեշտ է համարում ոչ-կառավարական գործակալության ստեղծումը: «Ազգային միաբանությունը» վտանգավոր է համարում սոցիալական բարեկեցության պոպուլիստական խոստումները՝ առանց բացատրելու, թե ինչպես են դրանք ապահովվելու:

Արամ Հարությունյան, «Ազգային համաձայնություն» կուսակցության նախագահ, 1998-1999 թթ. եղել է Սահմանադրական բարեփոխումների նախագահական հանձնաժողովի կազմում: 2000 թվականին հիմնադրել և գլխավորել «Ազգային համաձայնություն» կուսակցությունը: Ամուսնացած է, ունի մեկ որդի:

Կողմնակից է քաղաքական երկխոսության և բոլոր երկրների հետ բարեկամական հարաբերությունների վրա հիմնված արտաքին քաղաքականության: Սոցիալական քաղաքականությունը պետք է ուղղված լինի հասարակության ծայրահեղ բևեռացման նվազեցմանը, այսինքն՝ հարուստների և աղքատների միջև ճեղքվածքի նեղացմանը: Մշակույթն ազգի գոյատևման վճռորոշ գործոնն է և այն պետք է լինի ուշադրության կենտրոնում:

Արամ Կարապետյան, 1996-1999 թթ. դոկտորանտուրա է անցել Ռուսաստանի գիտությունների ակադեմիայի Սոցիալական և քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտում: 2002 թ. Երևանում հիմնել է «Պերսպեկտիվա» ռազմավարական հետազոտությունների կենտրոնը: Ամուսնացած է, ունի երկու դուստր:

Գտնում է, որ առողջ քաղաքական դաշտ ստեղծելու համար բոլոր քաղաքական կուսակցությունները պետք է վերագրանցվեն: Առաջարկում է տրանզիտային պայմանագրեր կնքել Վրաստանի հետ և կողմնակից է հարկել սեփականաշնորհված, սակայն չգործող գործարանները, որպեսզի ստիպեն սեփականատերերին կամ վերագործարկել ձեռնարկությունները, կամ էլ վաճառել դրանք ներդրողներին կամ պետությանը: Պետք է հիմնել ռազմավարական կենտրոն, որը պետք է 10-15 տարվա զարգացման ծրագիր մշակի:

Ռոբերտ Քոչարյան, Հայաստանի գործող նախագահ, զբաղեցրել է Լեռնային Ղարաբաղի նախագահի պաշտոնը 1994-1997 թվականներին: 1997 թ. նշանակվել է Հայաստանի վարչապետ: Հաղթել է 1998 թ. ընտրությունների երկրորդ փուլում: Ամուսնացած է, ունի երեք երեխա:

Նրա ծրագրում հիմնական շեշտը դրված է իրավական պետության հիմքերի ստեղծման վրա: Արտաքին հարաբերությունների ոլորտում հիմնվելու է համագործակցության և կոմպլիմենտար քաղաքականության վրա: Տնտեսական քաղաքականության ոլորտում անհրաժեշտ է համարում նոր աշխատատեղերի ստեղծումը (տարեկան 40000 աշխատատեղ), ներդրումների համար բարենպաստ պայմանների ստեղծումը և Ազգային համախառն արտադրանքի աճի բարձր տեմպերի պահպանումը (տարեկան 8-10 տոկոս):

Վազգեն Մանուկյան, Ազգային ժողովրդավարական միության նախագահ, եղել է Հայաստանի ազգային ժողովրդավարական միության հիմնադիրներից մեկը: 1990-1991 թվականներին եղել է Հայաստանի վարչապետը: Հետո նշանակվել է Պաշտպանության նախարար: Առաջադրել է իր թեկնածությունը 1996 և 1998 թվականների ընտրություններին: Ամուսնացած է, ունի երեք դուստր:

Իր ընտրական ծրագրում առաջարկում է անցնել խորհրդարանական պետության և հատուկ ուշադրություն է դարձնում ժամանակակից տեխնոլոգիաներին, ինտեգրացմանը միջազգային առևտրական և տնտեսական համագործակցության ծրագրերին, բարձր վճարվող աշխատատեղերի ստեղծմանը, ինչը կկրճատի արտագաղթը և կնպաստի ներգաղթին:

Գառնիկ Մարգարյան, «Հայրենիք և պատիվ» կուսակցության նախագահ, 1993 թվականին թողել է Հայաստանի Ներքին գործերի նախարարության աշխատակազմի ղեկավարի պաշտոնը ազգային անվտնագության ծառայության գնդապետի կոչումով: Ամուսնացած է, ունի երկու երեխա:

Իր ընտրական պլատֆորմում պնդում է, որ Հայաստանի առջև ծառացած խնդիրների միակ լուծումը ներկա վարչակազմի տապալումն ու դրա փոխարինումն է ժողովրդավարական սոցիալիզմով: Տնտեսությունը պետք է հիմնվի սեփականության բոլոր տեսակների՝ պետական, կոլեկտիվ, թե մասնավոր, հավասարության վրա:

Արամ Սարգսյան, Հայաստանի ժողովրդավարական կուսակցության նախագահ, առաջադրվել է 1996 թ. ընտրություններին, սակայն հանել է իր թեկնածությունը հօգուտ ընդդիմության միասնական թեկնածուի: 1998-1999 թթ. եղել է նախագահի խորհրդականն արտաքին քաղաքականության գծով: Ամուսնացած է, ունի երեք երեխա:

Սարգսյանն անհրաժեշտ է համարում դիմակայել ՆԱՏՕ-ի տարածմանն արևելք, կանխել Հայաստանի և մյուս կովկասյան պետությունների ինտեգրացումը ՆԱՏՕ-ի կազմում:

Արամ Սարգսյան, «Հանրապետություն» կուսակցության նախագահ, 1999-2000 թթ. եղել է Հայաստանի վարչապետը: «Երկրապահ» կամավորական միության անդամ: Ամուսնացած է, ունի երեք երեխա:

Իր նախընտրական ծրագրում հայտարարում է, որ երկրի հույսն ընդդիմությունն է, որը պետք է միավորվի, և երկրում պետք է ստեղծվի հանդուրժողականության մթնոլորտ: Պետք է վերջ տրվեն միջկուսակցական բախումներին: Պնդում է, որ Հայաստանը պետք է տնտեսական ճեղքում իրականացնի, և կապում է նրա ապագան բարձր տեխնոլոգիաների զարգացման և միջազգային շուկաներ մուտքի հետ: