Հաջորդ հնարավոր ծնողի սպասումով...

Երբ բացվում է նրանց սենյակի դուռը, Քանաքեռ-Զեյթունի մանկատան երեխաները նայում են սպասումով լի հայացքներով, կարծես ամեն ներս մտնող մեծահասակ կարող է այստեղ եկած լինի իրենց տուն տանելու համար:

Երկու տարեկան Վահանը վազում ու ջերմորեն փարվում է անծանոթ կնոջը՝ համբուրելով նրան ու ձեռքերով շոյելով նրա դեմքը: Երեխաներից մեկը հարցնում է. «Դուք նրան տու՞ն եք տանելու»:

Այդ հարցին հազվադեպ են հաստատական պատասխան տալիս:

1967-1999 թվականներին այս շենքը մանկապարտեզ էր, որտեղ մանուկները հանգստանում ու խաղում էին, իսկ երեկոյան մայրիկների ու հայրիկների ձեռքն ապահով բռնած գնում տուն: Սակայն հինգ տարի առաջ ժամանակի պահանջով այն վերածվեց մանկատան, որպեսզի հոգա այն հայ մանուկների կարիքները, որոնց ծնողները կամ չեն ցանկացել կամ էլ ի վիճակի չեն եղել պահել նրանց:

Մանկատունը հարազատ տուն է դարձել 113 նման երեխաների համար, որոնք բաժանված են տարիքային խմբերի՝ 1-ից 8 տարեկան: Այստեղ նրանց կերակրում ու կրթում են` շրջապատած խաղալիքներով ու ջերմ ժպիտներով:

Նույն տարիքային խմբի երեխաները տեղավորված են նույն սենյակում, որը միաժամանակ ննջասենյակ, ճաշասենյակ ու խաղասենյակ է: Մանկատան լողասենյակները վերջերս նորոգվել են ֆրանսիական բարեգործական մի կազմակերպության միջոցներով: Ութ տարին լրացած երեխաներին տեղափոխում են «Զատիկ» մանկատուն, որը նախատեսված է ավելի մեծ տարիքի երեխաների համար:

«Չափազանց դժվար է հարազատ դարձած երեխաներին տալ ուրիշի ձեռքը, սակայն այստեղ նրանց պարզապես հնարավոր չէ պահել», ասում է ավագ մանկավարժ Քնարիկ Զաքարյանը: Այս մեծ ընտանիքի «ծնողները» հաճախ են այցելում իրենցից հեռացած երեխաներին և երբեք չեն մոռանում նրանց ծննդյան օրերը:

Մանուկներով լի սենյակը կարելի էր այլ կերպ ջեռուցել...

Մանկատան ամենափոքրիկը բնակիչը 1 տարին չբոլորած Թագուհին է, որն ընդամենը մեկ շաբաթ առաջ է բերվել մանկատուն: Այսօր նա ցրտից կծկվել է իր խնամակալի գրկում ու գլուխը դրել նրա կրծքին:

Իսկ 4-ամյա Ջուլիան նկարում է: Նա ասում է, որ նկարում իր մայրիկն է: «Ես գիտեմ, որ իմ մայրիկը չի գալու, որ ինձ տուն տանի, - ասում է փոքրիկ աղջիկը: - Ես այստեղ եմ մնալու, սա է իմ տունը»:

34 տարվա շենքը կառուցման օրվանից չի նորոգվել, սակայն մանկավարժների հմուտ ձեռքերով հնամաշ պատերը զարդարվել են նկարներով, երեխաների պատրաստած տիկնիկներով ու այլ աշխատանքներով:

Քանաքեռ-Զեյթունի մանկատունը կատարյալ տուն չէ երեխաների համար, սակայն ո՞ր վայրը այդպիսին կլիներ նման ճակատագրի արժանացած մանուկների համար: Բայց երբ գալիս են աշունն ու ձմեռը, այն ավելի անհրապույր է դառնում:

Սենյակները ջերմամեկուսացրել են պոլիէթիլենով, էլեկտրական ջեռուցիչներ են միացնում, սակայն 60-70 քմ սենյակի ջերմությունը 13 աստիճանից չի բարձրանում:

Մանկատանը պետք է սեփական կաթսայատուն, սակայն նման թանկ ծախս՝ մոտ 22000 դոլար, պետբյուջեում նախատեսված չէ: Ամեն տարի պետությունը 80000 դոլար է հատկացնում մանկատանը, թեև նորմալ գործելու համար նրան անհրաժեշտ է ավելի քան 140000 դոլար:

«Ամեն տարի հսկայական գումարներ ենք ծախսում էլեկտրաէներգիայով տաքացնելու համար և, միևնույն է, տառապում ենք ցրտից», ասում է մանկատան տնօրեն Գրետա Հարությունյանը:

Ըստ նախնական հաշվարկների կաթսայատունն արագ կհատուցի ծախսերը, քանի որ կփոխարինի թանկ էլեկտրական ձեռուցիչներին՝ միաժամանակ ապահովելով մանուկներին անհրաժեշտ 18-20 աստիճանը:

Հարությունյանի հավաստմամբ էլեկտրաէներգիայից խնայված գումարներով հնարավոր կլիներ բարելավել երեխաների սնունդը և հագուստը, ավելացնել էքսկուրսիաների թիվը:

«Ծնողների ջերմությունից զրկված այս փոքրիկներն առավել, քան մեկ ուրիշը կարիք ունեն տաքանալու ու հարմարավետ պայմաններում ապրելու, որպեսզի մոռանան իրենց լքված լինելու հիշողությունը, հարազատ տուն ունենալու երազանքը», ասում է Զաքարյանը:

Քանաքեռ-Զեյթունի մանկատան մասին լրացուցիչ տեղեկությունների համար կարող եք զանգահարել (374-1) 25-15-86 կամ (374-1) 25-65-92: «ԱրմենիաՆաուի» «Հայ Ձմեռ պապ» ծրագրին ներդրում անելու համար սեղմեք այստեղ: