Հայաստանի Սահմանադրական դատարանը մերժեց նախագահի թեկնածու Ստեփան Դեմիրճյանի դիմումը մարտի 5-ի ընտրությունների արդյունքներն անվավեր համարելու մասին:

Սակայն դատարանի որոշումը վիճահարույց ընտրությունների հաստատում էլ չէր, քանի որ դատարանը ոչ հավաստի համարեց ընտրությունների արդյունքները շուրջ 40 ընտրատեղամասերում և հանձնարարեց գլխավոր դատախազությանը հետաքննել այդ դեպքերը և պատասխանատվության ենթարկել մեղավորներին:

Դատարանի նախագահ Գագիկ Հարությունյանի հրապարակած որոշման մեջ ասվում է, որ այն «հաշվի է առնում» ստացված քվեների տաբերությունը, ինչպես նաև ընտրությունների երկրորդ փուլում գրանցված «անճշտությունների չափը», ինչն, ըստ երևույթին, ենթադրում է, որ Քոչարյանը հաղթանակ կտաներ անգամ առանց դատարանի կողմից ոչ հավաստի համարված քվեների:

Թեև դատարանի որոշումը նախագահի օգտին է, այդ որոշման մի հատվածն առաջ է բերել Քոչարյանի և նրա կողմնակիցների զայրացած արձագանքը: Դատարանի որոշումը, մասնավորապես, առաջարկում էր «հասարակական դիմակայությունը հաղթահարելու» նպատակով մեկ տարվա ընթացքում կազմակերպել «վստահության հանրաքվե»:

Երեկ երեկոյան նախագահի մամլո ծառայությունը հրապարակեց մի հայտարարություն, որտեղ ասվում է, որ առաջարկելով հանրաքվե կազմակերպել՝ դատարանը գերազանցել է իր լիազորությունները:

«Սահմանադրական դատարանի որոշման այդ մասը պարզապես առաջարկություն է, որը ճիշտ կլիներ ամրագրել ոչ թե դատական ակտի մեջ, այլ ներկայացնել որպես առանձին անհատների առաջարկություն, - նշվում է հայտարարության մեջ: - Վստահության հանրաքվեի առաջարկությունն առնվազն զարմանք է հարուցում և, բնականաբար, չի կարող իրավական որևէ ազդեցություն կամ հետևանք ունենալ: Նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը վստահության քվե ստացել է ընտրությունների արդյունքում հաղթելով ձայների 67,5 տոկոս համոզիչ առավելությամբ և չի պատրաստվում հետևել որևէ առաջարկության»:

Ի պատասխան մամլո ծառայության հայտարարության և վարչապետ Անդրանիկ Մարգարյանի քննադատության՝ Հարությունյանն այսօր մամլո ասուլիս էր հրավիրել:

«Սահմանադրության մեջ գրված է, որ իշխանությունը պատկանում է ժողովրդին, և ժողովուրդն այդ իշխանությունն իրականացնում է ոչ միայն ներկայացուցչական ժողովրդավարության միջոցով, այլև անմիջական ժողովրդավարության միջոցով, - ասաց Հարությունյանը: - Ահա այս շրջանակներում մենք գտանք, որ որպես հասարակական դիմակայության հաղթահարման ճանապարհ կարելի է ընտրել վստահության հանրաքվեների ուղին: Դրանից պետք չէ անմիջապես եզրակացնել, որ Սահմանադրական դատարանը նախագահի նկատմամբ անվստահության հարց է բարձրացնում»:

Սահմանադրական դատարանի որոշման մեջ ասվում է, որ վերջին ընտրություններին ուղեկցած իրադարձություններն անհամատեղելի են միջազգային կոնվենցիաներով Հայաստանի ստանձնած պարտավորությունների հետ և արգելակում են ժողովրդավարության զարգացումը:

Որոշման մեջ նաև քննադատվում են ընդդիմության բազմաթիվ կողմնակիցների կալանքները, որոնք հաջորդել են ընտրությունների երկու փուլերին՝ նշելով, որ դատարանը կալանքները համարում է «միջամտություն Մարդու իրավունքների և հիմնարար ազատությունների մասին եվրոպական կոնվենցիայի 11-րդ հոդվածով նախատեսված խաղաղ հավաքների ազատության իրավունքին»:

Բացի այդ, չորեքշաբթի օրվա որոշումը կոչ է անում Կառավարությանը և Ազգային ժողովի հաջորդ ամիս ընտրվելիք պատգամավորներին կազմակերպել «վստահության հանրաքվե» որպես «հասարարական դիմակայությունը հաղթահարելու արդյունավետ միջոց»:

Դեմիրճյանին ներկայացնող փաստաբաններից մեկը, դատարանի որոշման առթիվ իր ունեցած բազմաթիվ առարկությունների թվում նաև նշեց, որ հանրաքվե անցկացնելու դատարանի կոչն անհամատեղելի է ընտրությունների վավերացման հետ:

«Այն ընտրությունները, որոնք տեղի են ունեցել, վստահություն չեն ներշնչում, - ասաց փաստաբան Վիկտոր Դալլաքյանը, որը նաև ԱԺ պետաիրավական հարցերի հանձնաժողովի նախագահն է: - Եթե ընտրություններն անօրինական չեն անցել, ի՞նչ վստահության հանրաքվեի մասին է խոսքը»:

Դալլաքյանը նշել է որոշման այն հատվածը, որը վերաբերում է «նախագահական ընտրությունների արդյունքում ստեղծված անվստահության և անհանդուրժողականության մթնոլորտին...», որպես այն հայտարարությունների հաստատում, որոնցով հանդես են եկել իր կողմնակիցները դեռևս փետրվարի 19-ին կայացած ընտրությունների առաջին փուլից հետո: