Հայաստանի ամերիկյան համալսարանի ուսանողները մշակել են համակարգչային ծրագիր, որը կոչված է կատարելագործելու տեսակոնֆերանսների հնարավորությունները:

Համակարգչի և տեղեկույթի գիտության բաժնի ավարտական կուրսի երկու ուսանողներ՝ իրենց համակուրսեցի Գոհար Սարգսյանի գլխավորությամբ, աշխատել են «Տեսահեռաուսուցում» նախագածի վրա՝ ստեղծելով մի ծրագիր, որը հնարավորություն է տալիս ինտերնետային կապի միջոցով ղեկավարել լսարանում տեղադրված տեսախցիկը մեկ այլ լսարանում գտնվող օպերատորի կողմից՝ մեծացնելով «վիրտուալ կրթության» հնարավորությունները:

«Տեսակոնֆերանսներում տեսախցիկներն անշարժ են, - ասում է երկրորդ կուրսի ուսանողուհի Գոհարը, - իսկ մեր առջև դրված տեխնիկական խնդիրն այն էր, որ մի երկրում գտնվող տեսախցիկը կարողանա հասկանալ մեկ այլ երկրից տրվող հրահանգները»:

Այլ կերպ ասած, Լոնդոնում կամ որևէ այլ վայրում գտնվող ուսանողները կարող են փոփոխել Երևանում ընթացող վիրտուալ դասախոսության լսարանի դիտանկյունը:

Այս խնդիրը՝ մինչև ԱՄՆ-ում գտնվող իր լաբորատորիան վերադառնալը, «Համակարգչային ծրագրերի կառավարում» առարկայի շրջանակներում ուսանողներին հանձնարարել էր ամերիկահայ դասախոս Սարգիս Զարթարյանը:

«Երբ դասախոսը տարբեր խնդիրներ էր առաջադրում, այս մեկն ինձ միանգամից դուր եկավ, և ասացի, որ դա ես պիտի լուծեմ, սակայն ուսանողների մի ուրիշ խումբ պնդում էր, որ այդ նախագիծն իրենք են ուզում, - ասում է Գոհարը, - Բանը հասավ նրան, որ դասախոսը ստիպված վիճակահանություն անցկացրեց»:

Ուսանողները հպարտությամբ նշում են, որ պրոֆեսորն այնքան գոհ էր խնդրի իրենց առաջարկած լուծումից, որ համալսարանում հատուկ ժողով հրավիրեց՝ ուսանողների գերազանց աշխատանքի մասին զեկուցելու համար:

Նման արտադրանքի առկայությունը բուհերում կհեշտացնի մի շարք խնդիրների լուծումը: Հեղինակների հավաստմամբ, այն շատ ցածր արժեք կունենա, կապահովի լավ տեսային ու ձայնային որակ և կաշխատի անգամ ինտերնետային վատ կապի պայմաններում:

Հեռաղեկավարման հնարավորություններն ավելի ակտիվ շփում կապահովեն վիրտուալ դասախոսի և ուսանողների միջև:

«Հեռաուսուցում իրականացնող դասախոսը կարող է տեսախցիկը շարժելով տեսնել լսարանի տարբեր հատվածները, ինչպես նաև մոտեցնել և հեռացնել տվյալ հատվածի ցանկացած պատկեր», - ասում է Գոհարը: Տեսախցիկի շարժն իրականացվում է մոնիտորին բացված պատուհանի վրա նշված չորս ուղղություններ ցույց տվող սլաքների միջոցով:

Նախագծի կարևոր հատկություններից մեկն այն է, որ ծրագիրը թույլ է տալիս կիրառել այն վատ ինտերնետային կապի պայմաններում:

«Քանի որ Հայաստանի ինտերնետային կապը, ընդհանուր առմամբ, վատ վիճակում է, ներկայումս մենք փորձում ենք այնպես անել, որ արտադրանքն աշխատի նաև վատ կապի պայմաններում», - ասում է Գոհարը՝ ավելացնելով, որ ինտերնետային կապը Հայաստանում գրեթե երեք անգամ ավելի վատն է, քան միջազգային չափանիշներով վատ համարվող կապը:

«Մենք նախագիծը ստեղծել ենք Հայաստանի համար, այդ իսկ պատճառով այն պետք է հասցնենք այնպիսի մակարդակի, որը կբավարարի տեղի պայմանները», - ասում է նա:

Մի շարք երկրներ արդեն հետաքրքրություն են ցուցաբերել այս նոր արտադրանքի նկատմամբ, որը կարող է կիրառվել ոչ միայն ուսումնական հաստատություններում, այլ նաև կառավարական գործակալություններում, միջազգային և հասարակական կազմակերպություններում:

Ուսանողական այս նախագիծը նաև խթան հանդիսացավ Գոհար Սարգսյանի կարիերայի համար, քանի որ «Հայաստանի զարգացման ուղեցույց» ծրագիրը («Էլեկտրոնային Հայաստան» հիմնադրամ) նրան աշխատանք առաջարկեց: Գոհարը պետք է զբաղվի հեռաուսուցման փորձնական ծրագրերով: