Մի քանի ամիս առաջ միջին երևանցին կկարծեր, որ դա մի տեսարան է իր տեսած ֆիլմերից կամ էլ մի վայր արտասահմանում: Այսօր իրականությունն այլ է:

Օպերայի շենքում բալետ և դասական այլ պարեր դիտելու հնարավորությունից բացի՝ Երևանի երիտասարդներն այդ նույն տարածքում այժմ կարող են այլ ոճի պարեր վայելել:

Անցյալ երկու ամիսների ընթացքում Օպերայի շենքի հարևանությամբ բացվել են երկու դիսկո ակումբներ՝ «Աստրալը» և «Ատլանտիկը»:

Մինչ «Ատլանտիկում» տիրում է Երևանի դիսկոտեկներին բնորոշ մթնոլորտը, «Աստրալը» նորույթ է: Այստեղ կա այն անկաշկանդությունը, որին մշտական հաճախորդները սովորել են Երևանի մյուս ամենասիրված դիսկոտեկում՝ «Մոնտե Քրիստոյում»: Սակայն այստեղ՝ քաղաքի ամենահայտնի զվարճանքի հրապարակում, «Աստրալը» փոփ մշակույթի մի անսպասելի արտահայտություն է՝ «դասական» Օպերայի շենքի ստվերի ներքո:

«Աստրալը» հաջող փոխակերպման նմուշ է. այն ինչ խորհրդային ժամանակներում և անկախության առաջին տարիներին հասարակական զուգարան էր, այժմ վերածվել է դիսկո ակումբի: Նույնիսկ եթե անցորդները չեն մտնում դիսկոտեկ, նրանք կարող են գնահատել այս փոխակերպումը՝ թեկուզ միայն այն փաստի համար, որ տարածքն ավելի լավ է բուրում:

Ինչպես ասում է «Աստրալի» հիմնադիր Արմեն Ատեփանյանը, շինարարական աշխատանքները տևեցին երկուսուկես տարի, իսկ արդյունքում խորը գետնի տակ կառուցվեց 750 քառակուսի մետր տարածք ունեցող դիսկո ակումբ, որը ապագա զվարճահամալիրի միայն մեկ երրորդ մասն է կազմում. այստեղ կառուցվելու են նաև ջազ ակումբ և բացօթյա ռեստորան:

Արևմտյան չափանիշները բավարարող դիսկո ակումբ բացելը եղել է Ստեփանյանի երկար տարիների ցանկությունը:

«Դիսկոտեկը պարել սովորելու շատ լավ տեղ է երիտասարդների համար: Այն ազատում է մարդկանց բարդույթներից», - ասում է Ստեփանյանը:

Նա կարծում է, որ երիտասարդ սերունդն ամաչկոտ է, և հույս ունի, որ «Աստրալն» իր համեստ լուման է ազատ արտահայտվելու նրանց պահանջը բավարարելու մեջ:

«Այստեղի մթնոլորտին պակասում է ազատությունը: Մարդիկ շատ կաշկանդված են», - ասում է Վոլգոգրադում (Ռուսաստան) բնակվող 18-ամյա Տիգրան Շակարովը: Նա ասում է, որ այնտեղ, որտեղ ինքն է ապրում, նման դիսկոտեկներ չկան, սակայն մարդիկ շատ ավելի անկաշկանդ են:

Այդուհանդերձ, իր բացման օրից «Աստրալը» մեծ համբավ է ձեռք բերել երիտասարդների մեջ, ովքեր այժմ գերադասում են այն Երևանի շատ դիսկո ակումբներին՝ պնդելով, որ տարբերությունը միայն չափսի մեջ չէ:

«Սա իմ այցելած դիսկոտեկներից լավագույնն է, և ես կուզենայի գալ այստեղ ամեն երեկո: Երաժշտությունը, դիջեյները, մարդիկ ուրիշ են», - ասում է 20-ամյա Մարթա Բադիկյանը, ում կարծիքը կիսում են մշտական հաճախորդների մեծ մասը:

Ամեն երեկո դիսկո ակումբ այցելելը կարող է մատչելի չլինել ուսանողներից շատերի համար, որոնց միջին կրթաթոշակը 5000 դրամ է (մոտ 8,5 դոլար), իսկ «Աստրալի» մուտքի վարձը 1500 դրամ է (2,5 դոլար): Սակայն դա Երևանի դիսկոտեկների միջին գինն է:

Նման չափսերի և մասշտաբի դիսկո ակումբը նորույթ է երևանցիների համար: Թերևս միայն ցույցերի ժամանակ կարելի է տեսնել այսքան շատ մի տեղ հավաքված հայերի (ակումբը կարող է տեղավորել մոտ 850 հոգի): Տարբերությունն այն է, որ այդ 850 հոգին բոլորը միասին չեն բողոքում համակարգից և այլ բաներից, այլ պարզապես պարում և ուրախանում են:

Ստեփանյանը նաև ուրախությամբ նշում է, որ չնայած այսպես կոչված հայկական մտածելակերպին և տաքարյուն խառնվածքին, իրենց հաջողվել է ստեղծել մի մթնոլորտ, որտեղ թե՛ տեղացիները, և թե՛ արտասահմանցիները կարող են հանգստանալ ու զվարճանալ:

«Անկախ նրանց ոճից, մազերի գույնից, սեռից, նրանք կարող են հանգիստ լինել, որովհետև գիտեն, որ իրենց քաղաքացիական իրավունքներն այստեղ պաշտպանված են: Դա շատ կարևոր բան է, և, փառք Աստծո, մեզ հաջողվեց հասնել դրան», - ասում է Ստեփանյանը: