Ջեֆրի Թուֆենկյանը և Օձունի գյուղապետ Մելիք Այվազյանը ծառատունկի ակտիվ մասնակիցներից էին:

Մայիսի 2-ին հայկական ավանդական նվագարանների երաժշտության ներքո 70-ամյա Բորիս Ղահրամանյանը վեր բարձրացրեց ծառի տնկին, և Լոռվա սարերում մի նոր կյանք սկսվեց զուռնա-դհոլի ձայնի հետ:

Ղահրամանյանը միացել էր Օձունի իր համագյուղացիներին, ու միասին նոր անտառ էին հիմնում՝ կարիքի և անհոգության արդյունքում ոչնչացվածի փոխարեն:

Թուֆենկյան հիմնադրամի «Հայաստանի անտառներ» ծրագրի շրջանակներում գյուղացիների, պաշտոնյաների, ուսանողների, միջազգային կազմակերպությունների ներկայացուցիչների մասնակցությամբ գյուղում հիմնվում էր հանրապետության առաջին համայնքային անտառը:

«Հրաշալի է տեսնել, թե ինչպես է մարդը ծառերի տնկիներով պարում երաժշտության տակ: Կարծում եմ, Օձուն գյուղում շատ բան է փոխվելու, - ասում է ծրագրի ղեկավար Ջեֆրի Թուֆենկյանը: - Հիմնվում է Օձունի ապագան, անտառ է հիմնվում»:

Օձունի գյուղապետ Մելիք Այվազյանը հավաստում է, որ մեկ տասնամյակ առաջ էներգետիկ ճգնաժամի պայմաններում անասելի վնաս է հասցվել Օձուն գյուղի անտառային տարածքներին:

Նույնիսկ երեխաները ջանք չեն խնայում հանուն նոր անտառի:

Գյուղի 6000 բնակիչներն անարգել կտրել են ծառերը ցրտից պատսպարվելու համար՝ ոչնչացնելով մոտավորապես 200 հա անտառ:

«Վնասը շատ մեծ է, - ասում է Այվազյանը, - սակայն այսօր մեզ համար իսկական տոն է, քանի որ թեև ինքներս ենք կտրել, այսօր հնարավորություն ենք ստանում ուղղել մեր սխալները»:

Բնապահպանության նախարարության գիտափորձարարական կենտրոնի տնօրեն Անդրանիկ Ղուլիջանյանն ասում է, որ իրենք լիահույս են, որ այս քայլը շատ բան է փոխելու գյուղի բնապահպանական ոլորտում:

«Տնկվելու են ավելի խոշոր ծառեր՝ թխկի, կաղնի, հացի, հաճարի, անտառային ընկուզենի, սոճի, վայրի տանձենի և այլ ծառեր, որոնք վերականգնելու են և՛ գյուղի կանաչ գոտին, և՛ անտառը»:

Մեկ գյուղի անտառահատումը արտացոլում է ամբողջ Հայաստանում տարածված խնդիրներից մեկը: «Հայաստանի անտառներ» ՀԿ-ի տնօրեն Նազելի Վարդանյանը հավաստում է, որ Օձունի ընտրությունը պատահական չի եղել, որ հաշվի են առնվել մի շարք կարևոր հանգամանքներ:

Վարդանյանն ասում է, որ ծառահատման արդյունքում տուժել է Օձունի ամբողջ էկոհամակարգը: Օրինակ, ցամաքել են աղբյուրները, հողը ենթարկվել է էրոզիայի, հետևաբար մեծացել է սելավների վտանգը:

«Մեկ ամսվա ընթացքում 100 հա տարածքում կտնկվի 125 հազար ծառ, Հայաստանում կհիմնվի առաջին համայնքային անտառը, - ասում Վարդանյանը: - Համայնքը դառնում է անտառի սեփականատերը, ստանում այն կառավարելու, տնօրինելու, շահագործելու իրավունքը: Անտառը կունենա և՛ բնապահպանական, և՛ առողջարարական, և՛ տնտեսական լուրջ նշանակություն»:

Այս ամայի 100 հեկտարը մի քանի տարուց կվերածվի հիասքանչ անտառի:

Ծառատունկի և անտառի կառավարման աշխատանքները աշխատանքով կապահովեն մոտ 250 գյուղացիների:

«Գյուղը գազիֆիկացված է, սակայն շատ գյուղացիներ հնարավորություն չունեն վճարել գազի համար, - ասում է Վարդանյանը: - Այս ծրագրի միջոցով գյուղացին կարող է նաև իր այդ հարցը լուծել և չմտածել ծառահատումների մասին»:

Օձունցի Գարեգին Դավթյանն ուրախ է նման նախաձեռնությանը մասնակցելու համար:

«Այս ծրագիրը մի մեծ լույս է մեր կյանքում, - ասում է նա: - Ծառ տնկելը աստվածահաճո գործ է, իսկ օրական վճարվող 1200 դրամով ես հնարավորություն ունեմ հոգալու իմ բազմանդամ ընտանիքի օրահացի հոգսը»:

Գյուղացի Գագիկ Նաջարյանը 11 հոգանոց գերդաստանի հայր է և անտառը համարում է ժառանգություն:

«Մենք երախտապարտ ենք, որ մեր գյուղը նման ուշադրության է արժանացել, - ասում է նա: - Մենք հրաշալի բնություն ենք ունեցել, իսկ հիմա աշխատում ենք, որ բնություն ու անտառ տեսնեն նաև մեր թոռնիկները ու վայելեն իրենց պապերի աշխատանքի արդյունքը»: