Թանկարժեք ժամացույցների արտադրության ասպարեզում առաջատար ընկերություններից մեկը տարածաշրջանային իր վերջին բուտիկը բացելու համար ընտրել է Աբովյան փողոցը Երևանում:

Անցյալ ամիս Շառլ Ազնավուրի հրապարակում՝ նախկին «Մոսկվա» ռեստորանի տեղում, բացվեց շվեյցարական «Ֆրանկ Մյուլլեր» ընկերության խանութը:

Կարող է թվալ, որ այսպիսի խոշոր ընկերության համար, որի թանկարժեք ժամացույցներից մեկը գնելու համար պահանջվում է այս երկրի բնակչի մի քանի տարվա պաշտոնական միջին եկամուտը, նման նախաձեռնությունը կապված է մեծ ռիսկի հետ:

«Սկզբում ենթադրում էինք, որ առևտրական խաչմերուկ լինելով Իրանի, Թուրքիայի և Ռուսաստանի միջև՝ Հայաստանը մեզ համար լայն շուկա կապահովի, - ասաց նոր խանութի բացման կապակցությամբ Հայաստան ժամանած պարոն Մյուլլերը, - Սակայն չորսամյա ընդմիջումից հետո վերադառնալով Հայաստան՝ կարծում եմ, որ երկրի տնտեսության աճի շնորհիվ շատ գնորդներ կունենանք նաև այստեղ»:

Հայաստանյան հաճախորդի ուշադրությանն է ներկայացված ընկերության արտադրած ժամացույցների և ոսկերչական իրերի լայն ընտրանի, որի գները սկսվում են 6000 շվեյցարական ֆրանկից (մոտ 4000 դոլար կամ 2340000 դրամ):

Անցյալ գարնանը, երբ Երևանում իր խանութը բացեց «Սվոչ» շվեյցարական ընկերությունը՝ ներկայացնելով իր նորագույն ոճի և միջին գների ժամացույցները, ոմանք ասում էին, որ նույնիսկ այդ մատչելի գներ ունեցող տեսականին դժվարությամբ կգտնի իր հաճախորդին: Դե իսկ «Մյուլլերի» գներն ունեցող որևէ ընկերություն երբևէ չէր փորձել գործ սկսել Հայաստանում:

Թեև հաճախորդների համար այն առայժմ ծառայում է հիմնականում որպես ցուցասրահ, հիմնադիրները չեն թաքցնում, որ իրենց սպասելիքներն արդեն արդարացվել են, քանի որ պարզապես դիտողների հետ միասին բավական թվով գնորդներ են ունեցել տեղի բնակիչներից:

«Խանութի բացման հաջորդ օրվանից նրանք, ովքեր գնահատում են այսպիսի իրերը և հնարավորություն ունեն, այստեղ էին», - ասում է Հայաստանում «Ֆրանկ Մյուլլեր» խանութի հիմնադիր գործարար Արմեն Հայրապետյանը:

Սակայն Հայրապետյանն ասում է, որ առաջնային նպատակն այն էր, որ ընկերությանը ներկայացնելու իրավունքը տրվի Հայաստանին, «և ոչ թե հարևան առավել մեծ պետություններին»:

Նրա խոսքերով, խանութը դեռ չբացված՝ այս բիզնեսով զբաղվող տարբեր իրանական և վրացական ընկերություններ համագործակցելու հետաքրքրություն են ցուցաբերել:

«Նման խանութի և գեղեցիկ ժամացույցների ու ոսկերչական իրերի առկայությունը խթան կհանդիսանա հայերի էսթետիկական ճաշակի զարգացման համար, - ասում է Հայրապետյանը, - Իմ կարծիքով, Հայաստանում տնտեսությունը զարգանում է , որը նշանակում է, որ մարդիկ փող են վաստակում, և պետք է հնարավորություն տալ ծախսել այդ գումարները գեղեցիկ բաների վրա: Հայաստանում մարդկանց հնարավորություններն աստիճանաբար աճում են, և անորակ ապրանքներ գնելու միտումը նվազում է: Արդեն ուշադրություն են դարձնում գեղեցիկ և որակյալ ապրանքներին»:

Հայրապետյանը Հայաստան է վերադարձել 1995 թվականին՝ յոթ տարի Ռուսաստանում աշխատելուց հետո: Այսօր նա Հայաստանում այնպիսի ընկերությունների բացառիկ դիտրիբյուտորն է, ինչպիսիք են «Սամսունգը», «Ժիլետ գրուփը» և «Նայքին»:

«Այսօր մեր երկրի կայուն տնտեսական վիճակը թույլ է տալիս մեզ՝ գործարարներիս, համագործակցել այնպիսի խոշոր ընկերությունների հետ, ինչպիսին է «Ֆրանկ Մյուլլերը», - ասում է նա:

Բացի խանութ բացելուց, «Ֆրանկ Մյուլլերը» ավելի քան 2 միլիոն դոլար է ներդրել Հայաստանում ոսկերչության, կաշվի վերամշակման և գյուղատնտեսության բնագավառներում: Այսօր ընկերության ժամացույցների պողպատյա պարուտակներն արդեն արտադրվում են Հայաստանում, և այդ նպատակով ներմուծվել են նորագույն տեխնոլոգիաներով աշխատող ութ գերժամանակակաից հաստոցներ:

Ֆրանկ Մյուլլերը նաև «AWI» («Armenian Watch Incorporation» «Հայկական ժամագործական ինկորպորացիա») ընկերության հիմնադիրներից է, որը միայն ռուսական շուկայում տարեկան շուրջ 700000 ժամացույց է իրացնում:

Դեկտեմբերին Հայաստանը դարձել է Առևտրի համաշխարհային կազմակերպության անդամ՝ հնարավորություն տալով աշխարհի 145 երկրներ առաքել «Պատրաստված է Հայաստանում» պիտակը կրող ապրանքները:

«Շուտով նման մակարդակի ընկերությունները՝ մեկը մյուսին հետևելով, ցանկություն կհայտնեն նման կենտրոններ ունենալ Հայաստանում, ինչը դրականորեն կանդրադառնա մեր տնտեսության վրա», - ասում է Հայրապետյանը:

«Հեռու չէ այն օրը, երբ մենք Երևանում կունենանք այնպիսի փողոց, ինչպիսին է Պլասվանդոմը Փարիզում կամ Ջինզան Տոկիոյում»: